درباره وجوب نماز و فوايد آن توضيح دهيد؟

«أقم الصَّلاة لذكرى»(1) «نماز رابه ياد من به پاى داريد». نماز تنها در شريعت اسلام تشريع نشده است بلكه اين عبادت در اديان پيشين نيز به شكل‏هاى مختلفى وجود داشت. قرآن مجيد، آن را از وصاياى چند تن از پيامبران(2) و امام صادق‏عليه السلام، آن را آخرين و مهم‏ترين سفارش‏هاى پيامبران دانسته است.(3) نماز ستون دين و مهم‏ترين و با ارزش‏ترين عبادت‏ها است كه اگر در درگاه خداوند پذيرفته شود، عبادت‏هاى ديگر نيز قبول مى‏شود و اگر پذيرفته نشود، اعمال ديگر نيز ارزش نخواهد داشت. از اين رو ترك آن، از بزرگ‏ترين گناهان كبيره است. پيامبرصلى الله عليه وآله فرمود: «كسى كه به نماز اهميت ندهد و آن را سبك بشمارد، سزاوار عذاب آخرت است». نماز داراى آثار و بركاتى است از جمله: 1. احياى ذكر خدا در فرد و جامعه (أقم الصَّلاة لذكرى) 2. كسب آرامش درونى (ألا بذكر اللَّه تطمئنُّ القلوب) 3. بهترين عامل باز دارنده از فحشا و منكر (إنَّ الصَّلاة تنهى عن الفحشاء و المنكر) 4. بهترين وسيله تقوا و پرهيزكارى (يا أيُّها النَّاس اعبدوا لعلَّكم تتَّقون). نماز يازده جزء واجب دارد: نيت، تكبيرة الاحرام، قيام (ايستادن هنگام تكبيرة الاحرام و قيام متصل به ركوع)، ركوع، سجود، قرائت، ذكر، تشهد، سلام، ترتيب، موالات. بعضى از اين اجزا ركن نماز محسوب مى‏شود يعنى، اگر انسان آنها را به‏جا نياورد يا در نماز اضافه كند، نمازش باطل مى‏شود خواه از روى عمد باشد يا به طور اشتباه (پنج مورد اول) بر خلاف باقى اجزا كه اگر انسان آنها را از روى اشتباه و فراموشى به‏جا نياورد يا اضافه كند، نمازش باطل نمى‏شود. رعايت بعضى از امور نيز حضور قلب را زياد مى‏كند و در نتيجه نماز در پيشگاه حق پذيرفته‏تر خواهد بود مانند: الف. نمازگزار چشم‏ها را نبندد. ب. با انگشتان، دست‏ها و موى سر يا صورت بازى نكند. ج. در هنگام خواندن حمد يا سوره و يا ذكر، براى شنيدن حرف كسى سكوت نكند. د. از هر كارى كه خضوع و خشوع را از بين مى‏برد، اجتناب ورزد. نماز يك تركيب و هيئت خاصى دارد كه اگر نمازگزار به شكل و صورت آن خلل وارد سازد، نماز از بين رفته و در نتيجه باطل مى‏شود. اين موارد عبارت است از: سخن گفتن، خنديدن با صدا (نه لبخند)، گريستن براى كار دنيايى، روى از قبله بر گرداندن، خوردن و آشاميدن، بر هم زدن صورت نماز و كم و زياد كردن اركان نماز. اينها را مبطلات نماز نيز مى‏گويند. پى‏نوشت‏ (1) طه (20)، آيه 14. (2) پيامبران ياد شده عبارت‏اند از: اسماعيل، لقمان، موسى، عيسى و پيامبر اسلام. (3)» احبُّ الاعمال الى اللَّه عزَّ وجلَّ الصَّلاة و هى آخر وصايا الانبياء «: كافى، ج 3. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه