نبوت حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و مقاطع زمانی مهم زندگی ایشان، از تولد تا وفات را از نگاه امام رضا(علیه السلام) بیان کنید.

امام رضا(علیه السلام) در پاسخ به سؤال مأمون، به نبوت جدشان اشاره کرده، می فرمایند: «محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) بنده و فرستاده او است، و امین و برگزیده خلق او است، سیدالمرسلین و خاتم پیغمبران و افضل جهانیان است، پس از وى پیغمبرى نیست و ملتش را عوض و دیگرگونى نباشد، و گواهیم که هر آنچه محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) آورده حق مبین است و او را باور داریم».[ تحف العقول عن آل الرسول(صلی الله علیه و آله و سلم)، ص 416.] نصر بن علی جهضمی از حضرت رضا(علیه السلام) درباره ی مدت زندگی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) پرسید.امام در پاسخ، به نقل از امیرمؤمنان(علیه السلام) فرمودند: «حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) در 63سالگی رحلت فرمودند و هنگام رحلت ایشان، سال دهم هجرت بود. رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) 40سال در مکه اقامت کردند که وحی بر ایشان نازل شد و مدت سیزده سال پس از بعثت، در مکه ی معظمه اقامت فرمودند. هنگامی که به مدینه ی طیّبه وارد شدند، 53 سال از عمر شریفشان می گذشت. مدت 10سال نیز در آنجا زندگی کردند.[ ابن خشاب، موالید الائمة، ص2. ]»حضرت رضا(علیه السلام) می فرمایند: «بعث الله محمّداً(صلی الله علیه و آله و سلم) رحمة للعالمین فی سبعة و عشرین من رجب»[ طوسی، تهذیب الأحکام، ج2، ص 304. ]؛ «پروردگار، محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) را در 27رجب مبعوث کرد تا رحمتی برای عالمیان باشد».پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در دوره ی سیزده ساله ی پس از بعثت که در مکه ی معظمه اقامت داشتند، برای دعوت مردم به اسلام به صورت مرحله ای عمل کردند: سه سال نخست، به صورت پنهانی بود و سپس دعوت خویش را آشکار کرده و دوران سخت و طاقت فرسایی را سپری کردند. در این روزگار سخت، با مدد و لطف الهی راه بر ایشان هموار می شد. در این مقطع، فشارهای ابولهب نمونه ای شاخص و درخور درنگ است. حضرت رضا(علیه السلام) در این زمینه می فرمایند: «ابولهب خدمت حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و گفت: از کارهایت دست بکش. او پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) را تهدید کرد. حضرت فرمودند: اگر از تو خدشه ای به من برسد، بدان که در ادعای خود راست گو نیستم. این اولین معجزه ای بود که از پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) ظاهر شد.»[ عیون أخبار الرضا(علیه السلام)، ج2، ص 212.]در دوره ی حضور حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) در مکه، دو حادثه اتفاق افتاد: یکی شقّ القمر و دیگری معراج. شقّ القمر اتفاقی بود که طی آن اجزای قرص ماه از هم جدا شده و ماه به دو نیم شد. این واقعه یکی از معجزات مهم پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) بود که در قرآن مجید بدان اشاره شده است:(((اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ )))؛[ قمر (54)، آیه 1. ]«قیامت بسیار نزدیک شد و ماه شکافت».حضرت رضا(علیه السلام) از پدرانشان(علیهم السلام) روایت کرده اند که امیرمؤمنان(علیه السلام) فرمودند: «انشقّ القمر بمکّة فلقتین؛ ماه در مکه از هم شکافته و دو نیم شد».رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:«اشهدوا اشهدوا بهذا؛[ طوسی، امالی، ج1، ص 351. ] به این گواهی دهید». انشقاق قمر برای پاسخ به مشرکانی صورت گرفت که می خواستند به ارتباط پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) با علم و قدرت بی پایان خداوند پی ببرند.[ مکارم شیرازى، تفسیر نمونه، ج23، ص 9. ] البته چنین انشقاق ها و شکاف هایى در زندگانى پیامبران گذشته نیز سابقه داشته و به صورت ضعیف تر جلوه گر شده است؛ چنان که در بخشی از آیه ی 77 سوره ی طه، درباره ی حضرت موسى(علیه السلام) مى خوانیم:(((فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقًا فِی الْبَحْرِ یَبَسًا)))[ طه (20)، آیه 77.]؛ «و راهى خشک براى آنان در دریا باز کن». .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه