تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
1. سال ولادت و وفات عبدالله بن محمد،[1] در تاریخ معلوم نیست؛ اما برخی از نویسندگان، با توجه به زندگینامه وی، همچنین با توجه تاریخ ولادت برادرش(امام صادق) و شهادت پدرشان امام باقر(ع) و اینکه سن ایشان هنگام کشتهشدن حدود سی سال بود، حدس زدهاند که او اندکی بزرگتر از امام ششم بود و تولدش میان سالهای 81 تا 85 و وفاتش در حدود سال 115 قمری باشد.[2]2. نام مادر عبدالله، امّ فروه دختر قاسم بن محمد بن أبیبکر است.[3] او بعد از امام صادق(ع)، فرزند بزرگ امام باقر(ع) بود.[4]3. عبدالله بر یکى از امیران بنى امیه وارد شد و امیر خواست او را بکشد؛ عبدالله گفت: «مرا مکش بگذار من از جانب خداوند مراقب اعمال تو و نزد خدا شفیع و یا وارث باشم»، امیر گفت: چنین مقام و رتبهاى در تو نمیبینم و بعد از ساعتى او را سم خورانید و کشت.[5]4. عبدالله بن محمد در مدینه از دنیا رفت و دارای نسل و فرزند بود،[6] و ظاهراً نام فرزندانش اسحاق،[7] اسماعیل[8] و حمزه[9] بود.5. در منابع بیشتر به معرفی اجمالی عبدالله بن محمد پرداخته شده و اشاره چندانی به راوی بودن او نشده است، اما شیخ طوسی او را تنها از اصحاب امام صادق(ع) دانسته[10] و ابو الفرج اصفهانی نیز گزارشی دارد مبنی بر اینکه عیسى بن زید الشهید از او روایت نقل کرده است.[11] .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.