چرا پیامبران برای خودشان دعا می کرده اند؟ مگر وظیفه ایشان هدایت و دعا برای دیگران نیست؟ آنان چه نیازی به دعا دارند، با توه به اینکه برگزیده خداوند هستند؟

در پاسخ به این پرسش توجه شما به چند نکته جلب می نماییم :1- این سخن شما کلیت و عمومیتی ندارد زیر به فرض که دعاهای انبیایی که نامشان در قرآن آمده این ویژگی را داشته باشد ولی دعاهای همه انبیا در دسترس ما نیست تا بخواهیم این نتیجه گیری کلی را داشته باشیم .2-بسیاری از دعاهایی که مورد اشاره شما است در مورد طلب مغفرت از پروردگار است ؛مثل:رب اغفرلی و لوالدی وللمومنین یوم یقوم الحساب و یا : رب اغفر لی و لوالدی و لمن دخل بیتی مومنا و در طلب مغفرت از خود شروع کردن بهتر و شایسته است زیرا بیانگر این است که چنین فردی خود را به بخشش و مغفزت الهی از دیگران نیازمندترمی یابد و گناه و جرم خود را از دیگران سنگین تر می بیند . 3-هر چند سفارش شده که در دعا کردن دیگران را بر خود مقدم بدارید و لی مقدم داشتن خود در دعا همیشه به معنای بها دادن به خود و کم ارزش تر شمردن دیگران نیست به ویژه دعای پیامبر بزرگی مانند حضرت نوح –ع- که این موضوع در مورد او اصلا تصور ندارد و شاید وضعیت خاص حاکم بر آن روزگار و نیز وضعیت خاص حضرت نوح-ع- ایجاب کرده که آن حضرت خود را در دعا مقدم بدارد .نکته مهم دیگر آن است که هر جا مشکل خاص خودشان مطرح بود به صورت مفرد دعا می کردند زیرا در صدد دعابرای رفع مشکل شخصی بودند مانند دعای حضرت ایوب (ع)در هنگام بیماری وگرفتاری شدید که عرض می کرد :ربّ انی مسّنی الضر وانت ارحم الراحمین.ولی در سایر موارد بصورت جمع دعا می کردند،با مراجعه به موارد «ربّ»و«ربّنا»در قرآن می توان این برداشت را فهمید. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 1/100109775) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه