چرا امامان معصوم با اینکه درباره شهادت خود می دانستند کاری نمی کردند؟

مثلاً چه کار باید می کردند؟! باید قصاص قبل از جنایت می نمودند؟! یا دست اختیار قاتلانشان را می بستند؟! قصاص قبل از جنایت کاری است خلاف عدالت و زشت که مردان الهی هیچگاه مرتکب آن نمی شوند و اگر چنین می کردند میان مردم اعتمادی به عدالت آنها نبود. در روایت مفصّلی آمده است که ابن ملجم دائماً نسبت به علی (ع) اضهار دوستی می نمود و شب و روز او را همراهی می کرد و علی (ع) در عین اینکه او را گرامی می داشت به وی می گفت: تو قاتل من خواهی بود و مکرر این شعر را می خواند: « ارید حباؤه و یرید قتلى عذیرک من خلیلک من مراد ـــــ من برای او احسان می خواهم و او قتل مرا طلب می کند ؛ بیاور عذر خود را بر دوستت از مقصودی که داری». ابن ملجم به آن حضرت گفت: یا امیرالمومنین حال که می دانی من تو را خواهم کشت پس مرا بکش! امام فرمودند: جایز نیست مردی را بکشم قبل از اینکه کاری بر ضدّ من انجام داده باشد. این خبر به گوش برخی اصحاب رسید و برخی از جمله مالک اشتر خدمت حضرت رسیدند تا اذن کشتن او را بگیرند ولی امام اجازه نداده و فرمودند: آیا دیدید که من مردی را کشته باشم قبل از اینکه کاری با من کرده باشد؟ » (ر.ک: بحارالانوار ، ج42 ،ص 262)همچنین اگر بنا بود که خدا و فرستادگان او بر اساس علم غیب خود دست به مجازات مردم بزنند در آن صورت نه دین و تکلیف معنایی داشت نه امتحان الهی ؛ و اساساً در آن صورت نیازی نبود که خدا مردم را در دنیا بیافریند بلکه بدون ورود در دنیا و امتحان ، اهل جهنّم را به جهنّم می فرستاد و اهل بهشت را به بهشت. همانگونه که یک معلّم باتجربه و عادل ، با اینکه می داند برخی از دانش آموزان او فاقد معلومات لازم بوده و حتماً مردود خواهند شد ، ولی با این حال تا از آنها امتحان نگرفته نمره ی مردودی به آنها نمی دهد ؛ چرا که اگر چنین کند حتماً مورد اعتراض آن دانش آموزان قرار خواهد گرفت. خداوند متعال نیز با اینکه می داند عدّه ای با اختیار و اراده ی خود گمراه خواهند شد ولی باز آنان را قصاص قبل از جنایت نمی کند تا عذری نداشته باشند. خداوند متعال می فرماید: « و ] به یاد آر [هنگامى را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم، ذریّه آنان را برگرفت و ایشان را بر خودشان گواه ساخت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: «چرا، گواهى دادیم» ]و خدا چنین نمود [ تا مبادا روز قیامت بگویید ما از این [امر] غافل بودیم ؛ یا بگویید پدران ما پیش از این مشرک بوده اند و ما فرزندانى پس از ایشان بودیم ؛ آیا ما را به خاطر آنچه باطل اندیشان انجام داده اند هلاک مى کنى؟ و اینگونه آیات را به تفصیل بیان مى کنیم، باشد که آنان بازگردند. » (اعراف:172 ـ 174) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه