چرا حضرت مسلم(علیه السلام) با اين‎كه براي كشتن ابن زياد فرصتي به دست آورد از آن سر باز زد؟

در قاموس قرآن كريم و فرهنگ متعالي و نجات بخش اهل‎بيت عصمت و طهارت(ع)، پيروزي بر دشمن از راه ظلم و ستم، حيله و نيرنگ محكوم است؛ چنان كه در يكي از جنگ‎هاي عصر حكومت حضرت علي(ع)، منافقين و دشمنان آن حضرت درون يك جنگل پنهان شدند، شخصي پيشنهاد آتش زدن جنگل را داد، حضرت علي(ع) براي اجتناب از ظلم و ستم فرمود: لا اطلب النصر بالجور.[1] حضرت مسلم(ع) نيز تربيت يافته‎ي مكتب اسلام و اهل‎بيت(ع) است؛ از اين رو هنگامي كه هاني و شريك بن اعور مريض شدند و قرار شد ابن زياد به عيادت آن‎ها برود، شريك به مسلم گفت: وقتي او آمد، او را به قتل رسانيده، بر دارالاماره جلوس كن! اما ميزبان حضرت مسلم(ع) يعني هاني بن عروه با اين پيشنهاد مخالفت كرد، ابن زياد آمد و نشست و پس از قدري گفتگو بلند شد و رفت. نظير همين سؤال را شريك از مسلم(ع) پرسيد، حضرت مسلم(ع) فرمود: به جهت دو خصلت ابن زياد را نكشتم؛ يكي به دليل عدم رضايت هاني بن عروه كه گفت نمي‎خواهم خون او در خانه‎ي من ريخته شود، و ديگر اين كه از رسول خدا(ص) روايت شده كه فرمود: ان الايمان قيّد الفتك و لا يفتك المؤمن. هاني گفت: آري؛ والله اگر او را كشته بودي، فردي فاسق، فاجر و كافري حيله‎گر را كشته بودي، ولي من راضي نشدم و كراهت داشتم كه خون او در خانه‎ي من ريخته شود.[2] پی نوشتها:[1]. مقتل ابي مخنف، تحقيق: استاد محمد هادي يوسفي غروي، ترجمه جواد سليماني، ص 49، انتشارات موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني، 1377. [2]. تاريخ الامم و الملوك، ابو جعفر طبري، ج 4، ص 271، مكتبة اروميه.منبع: نهضت عاشورا (تحريف‌ها و شبهه‌ها)، مركز مطالعات و پژوهش‌‌هاي فرهنگي حوزه‌ي علميه (1381) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه