حضرت علی اصغر (علیه السلام) به سبب چه کارها و ملاک ها در نزد خدا باب الحوائج است. در کربلا ایشان هیچ اختیاری نداشته پس چه برتری با یک طفل شش ماهه عادی بجز نسب دارد؟

در بین یاران حضرت سید الشهداء ـ علیه السلام ـ در عاشورا از همه سنین حضور داشتند که از هر جهت حجت را برای تمامی افراد بشر تمام کرده باشند؛ از بزرگان و اشراف گرفته تا غلامان و خدمتگزاران سفید پوست و سیاه پوست، قاری قرآن ، کسانی که در اسلام و پیروی از پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ سابقه ای طولانی داشتند و کسانی که در همان صبح عاشورا به امام حسین ـ علیه السلام ـ پیوسته اند. از پیرمرد کهنسال و جوان هیجده ساله تا طفل شش ماهه و... در سپاه امام حسین حضور داشتند. همه کسانی که در کربلا حضور داشتند هر کدام به نوعی سرباز جان بر کف امام خود بودند؛ آنکه توان جنگی داشت می جنگید، آن که توان سخنرانی و خطابه داشت خطابه می کرد، آن که کودک مثل علی اصغر و زنان و دختران امام ، حضورشان بیان گر بود که امام قصد جنگ ندارند و این حرکت برای اصلاح و امر به معروف است و حتی در آخرین لحظه ها همان کودک را نشان می دهد و از نامردی کوفیان سخن می گوید .آری علی اصغر چنین سربازی بود که امام با وجود او آخرین حجتش را بر دشمن سنگ دل عرضه کرد . دشمن حتی به طفل بی آزار و بی دفاع هم رحم نکرد . درست است علی اصغر اختیاری از خود نداشت چون کودک بود، ولی آن که با تیر سه شعبه به گلوی طفل شش ماه می زند، او که اختیار داشت. که با تیری که می توان پهلوان و مرد قوی را از پای در آورد طفل بی زبان را نشانه گرفت امام به زینب ـ سلام الله علیها ـ فرمود: او را بگیر. کف را از خون آن طفل پر کرد و به آسمان پاشید و گفت: چون خدا ناظر است، هر مصیبتی بر من آسان است.[1] رو به علی اصغر کرد فرمود «والله لأنت اکرم علی الله من الناقه[2] به خدا سوگند ارزش تو از ناقه (صالح پیامبر) بیشتر است. و فرمود: ای فرزندم! وای بر این قوم، وقتی که در قیامت، خصم آنان محمد باشد امام از اسب خود پایین آمد و با شمشیر خود جایی را حفر کرده بر او نماز خواند و دفنش کرد پس این طفل سرباز است که فرمانده اش درباره او چنین می کند.در زیارت علی اصغر ـ علیه السلام ـ می خوانیم «السلام علی المصعد دمه فی السماء المتشحط دما:[3] سلام بر کسی که در خونش غوطه ور شد و خونش به آسمان رفت».درباره علی اصغر ـ علیه السلام ـ امام باقر به یکی از افراد قبیله بنی اسد فرمود: یک خون از ما در میان شما بنی اسد هست. آن مرد گفت: یابن رسول الله کدام خون ، فرمود همان خونی که در کربلا از طفلی که در آغوش پدرم ریخته شد و پرتاب کننده تیر از خاندان شما بود. آن لحظه امام حسین خون را به آسمان پرتاب کرد و فرمود: خدایا اگر نصرت خود را بر ما نفرستادی این خون را درجایی که خیر است قرار ده و انتقام ما را از ستمگران بگیر.[4]چه خیری بهتر از این که خداوند در قبال این خون آن طفل شش ماهه را وسیله بر آورده شدن حاجات نیاز مندان قرار دهد. کسی که ازمعجزه الهی درکلام امام حسین ـ علیه السلام ـ بهتر است آیا شایسته نیست به مقام باب الحوائجی برسد. درست است که علی اصغر در کربلا شمشیر به دست نگرفت و نجنگید ولی با حضورش حجت را بر مردم تمام کرد.در بارگاه الهی مقرب بودن در همه وقت با عبادت و تلاش میسر نمی شود چنان چه شیطان بعد از شش هزار سال عبادت به خاطر تکبر از درگاه خداوند رانده شد، ولی حضرت عیسی هنوز طفلی سه چهار روزه بود که به امر خداوند شروع به سخن گفتن کرد و گفت: من بنده خدا هستم خداوند به من کتاب عطا کرده و مرا پیامبر قرار داده است.[5] حال آن که حضرت عیسی ـ علیه السلام ـ هیچ ملامت و ظلمی نکشیده بود.آری علی اصغر طفل است، اما بزرگ است، دست های او کوچک است اما بزرگان آرزو و امید دارند که او با همان دستهای کوچک دست آنان را بگیرد، و این است همان و سیله ای که خداوند می فرماید: «و ابتغوا الیه الوسیله»[6] ای کسانی که ایمان آورده اید تقوا پیشه کنید و با وسیله ای به او توسل کنید. اینجاست که کلام حضرت پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ معنا پیدا می کند. می فرماید: ما وسیله به سوی خداوند هستیم و سبب رسیدن به رضوان خدائیم».[7]پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ از کلمه نحن استفاده می کند: که کلمه جمع هست، یعنی من و خاندان من هر کس از افراد خاندانم صالح باشند می توانند به این درجه از اعتبار در نزد خداوند برسند که وسیله ای برای سایر افراد بشر باشند برای رسیدن به خدا و برطرف شدن حوائج و نیازهایشان حضرت امام موسی بن جعفر هم به خاطر این که به نیازهای مردم رسیدگی می کرد و مشکلات آنها را بر طرف می کرد و هم به خاطر این که مدتی از عمر خود را در زندان های هارون الرشید به سختی سپری کردند ، لذا به باب الحوائج ملقب شدند. حضرت ابوالفضل العباس نیز به خاطر اینکه در کربلا تلاش فراوان نمود و به کارهای اهل خیمه و مخصوصا کودکان و زنان رسیدگی می کرد و تکیه گاه خاندان رسالت بود و در موقع شهادت هم سخت ترین و دردناک ترین لحظه ها را پشت سر گذاشت لذا به باب الحوائج ملقب شد. اما طفل شش ماهه امام حسین ـ علیه السلام ـ نه قدرت دفاع داشت و نمی توانست حرف بزند ولی با حضورش ، اتمام حجتی برای دشمنان بود و حقانیت و مظلومیت این کاروان را به آیندگان نشان داد از این رو خداوند به خاطر عظمت خون شهیدان کربلا و ارزش کار آنها از جمله حضرت علی اصغر ـ علیه السلام ـ آنها را باب الحوائج قرار داده و این معنا در طول تاریخ برایه هم به اثبات رسیده است.معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:1ـ باب الحوائج علی اصغر سید جعفر غضنفری.2ـ مشاهده جمال زیبای علی اصغر علی رضا گل محمدی.پاورقی ها:[1]. قمی، شیخ عباس، نفس المهموم، ترجمه محمد باقر کمره ای، قم جمکران، 1374، ص441.[2]. یعقوبی، احمد بن واضح، تاریخ یعقوبی، بیروت، دار صادر، بی تا، ج2، ص245.[3]. ابن اعثم، احمد، الفتوح بیروت، دار الاصواء، 1411ق، ج5، ص115.[4]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، بیروت، دار التراث، 1387ش، ج5، ص448.[5]. مریم / 30.[6]. مائده / 35.[7]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، موسسه الوفاء، 1403ق، ج25، ص23.منبع: اندیشه قم .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه