نماز هدیه خداوند است به مؤمن یا هدیه مؤمن به خداوند؟

امر به نماز لطفی است از ناحیه ی حق ( جل جلاله ) برای به کمال رسانیدن انسان . البته این فرمان الهی با فطرت انسانی سازگاری دارد و در کوران گمراهی ها و بیابان سر گردانیها تنها اطاعت از این فرمان الهی است که دست او را می گیرد . چرا که در نهانخانه ی نهان انسان , گوهری گرانبها به نام عشق به مبدأ هستی وجود دارد که تنها با چنگ زدن به ریسمان نماز و بندگی در برابر خالق یکتا آشکار می شود . نماز خواندن , ظاهرش بندگی است و اسارت , و باطنش حریت و آزادگی و بندهای اسارت غیر را پاره کردن .نماز , موهبتی است الهی , که انسان را به اوج ملکوت می رساند و موجبات قرب او به حضرت حق را فراهم می کند .نماز خواندن , عنایت و مرحمتی است از سوی رب الارباب به عبد گرفتار .از امام صادق ( علیه السلام ) روایت شده : خدای عز و جل فرموده است : دارایی و فرزندان , زیور زندگی این جهانند هشت رکعتی که بنده در آخر شب می خواند , زیور آخرت است .خداوند خالق هستی و قادر مطلق , به بنده ی محتاج و نیازمند , هدیه ی نماز را عطا فرموده تا موجبات آمرزش , استجابت دعا , غلبه ی بر هواهای نفسانی و وساوس شیطانی و نیز جدا شدن از صفات خاکی و پیوستن و عالم ملکوتی را فراهم کند .پیامبر خدا ( صلی الله علیه و آله ) فرمودند : هر گاه بنده در دل شب تار , با سرور خود خلوت کند و با او به رازو نیاز پردازد , خداوند دلش را نورانی گرداند ..... سپس به فرشتگان گوید : ای فرشتگان من ! به بنده ام بنگرید که در دل شب تار که هرزه درایان به لهو سرگرمند و غافلان خفته اند , با من خلوت کرده است . گواه باشید که من او را آمرزیدم . (1)اما اینکه نماز هدیه ی مؤمن به خداوند باشد ؛ این سخن خالی از اشکال نیست. زیرا خداوند نیازی به هدیه انسان ندارد. نماز اظهار عبودیت انسان به خداوند و موجب قرب انسان به او است. آثار نماز به خود انسان باز می گردد.نماز امتثال عبد از فرمان رب خویش است ؛ که این امتثال خود موجب امتنان نیز هست . خدایی که بی نیاز مطلق است و همه ی موجودات , نیازمند و محتاج لطف او هستند ؛ او که خزائن آسمان و زمین به دستش می باشد و همه ی هستی به او نیاز دارند , به انسان , که یکی از مخلوقاتش می باشد اجازه داده در هر ساعتی از روز و شب بی هیچ واسطه ای با او سخن بگوید و دست نیاز به سویش بلند کند و بابت این لطفی که خود به بنده اش نموده , با خود عهد بسته و بر خود واجب کرده است , که دعای او را به اجابت رساند و اگر بنده , نماز گزار حقیقی باشد او را در جوار رحمت و قرب خویش جای دهد .در پایان , به ذکر فرازهایی از نیایش علامه جوادی آملی می پردازیم :بار خدایا ما را از نماز گزارانی قرار ده که با تو مناجات می کنند و تو با آنان نجوا می کنی , با تو به سخن می نشینند و تو با آنان در ژرفای خردهاشان سخن می گویی , تا بلکه از ناحیه ی چشمها , گوشها و دلهایمان از نور بیداری و هوشیاری روشنایی بگیریم ... ما را به حق خودت عارف گردان و به سوی خویش مشتاق فرما , و از روی آوردن به غیر خودت , بی میل کن ؛ به حق همه ی پیامبران و مقربان درگاهت , بویژه حضرت محمد و آل اطهار او ( علیهم السلام امین کتابهای زیر جهت مطالعه معرفی می گردد : اسرار الصلوة , مرحوم میرزا ملکی تبریزی ( رضوان الله تعالی علیه ) رازهای نماز , آیت الله جوادی آملی حکمت عبادات , آیت الله جوادی آملی میزان الحکمه / ج 7 / ص 3150 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه