بت پرستي چگونه به وجود آمد و رايج شد؟

براي بت پرستي، بزحمت مي توان تاريخچه اي نشان داد و آغاز آن را تعيين کرد، بلکه از قديمترين ايامي که امروز از آن آگاهي داريم، اين موضوع در ميان افراد بشر که داراي افکار منحط و در سطح پايين بوده اند، وجود داشته است. در حقيقت بت پرستي يکنوع، تحريف در عقيده ي خداپرستي است، همان عقيده اي که جزء فطرت و سرشت انسان است و از آنجا که اين سرشت، هميشه در انسان بوده، تحريف آن در ميان افراد منحط نيز هميشه وجود داشته است و لذا مي توان گفت تاريخ بت پرستي با تاريخ پيدايش انسان تقريبا همراه بوده است. توضيح اين که انسان، به مقتضاي سرشت و خلقت خويش، متوجه نيرويي فوق طبيعت بوده است. اين سرشت با استدلالهاي روشني از نظام هستي که نشان دهنده ي وجود يک مبدء عالم و قادر بوده است، تأييد مي شده و انسان از اين دو طريق (سرشت و عقل) هميشه کم و بيش با آن مبدء هستي آشنايي داشته است، ولي همانطور که اگر احساس گرسنگي که در وجود کودک است، به موقع رهبري نشود و غذاي سالم در اختيار او قرار نگيرد، کودک دست خود را به چيز هايي مانند «گل» دراز مي کند و کم کم به آن خو مي گيرد و سلامت خود را از دست مي دهد، انسان نيز اگر در مسير فطرت و عقل، از نظر خداجويي، رهبري نشود، رو به خدايان ساختگي و انواع بتها کرده و در برابر آن ها سر تعظيم فرود مي آورد و صفات خدايي را براي آن ها قائل مي شود. از يک سو احتياج به تذکر ندارد که افراد کوتاه بين و سفيه سعي دارند همه چيز را در قالب حسي ببينند و اساسا فکر آنها از منطقه ي محسوسات، گام بيرون گذاشته است، به همين دليل، پرستش خداي ناديده، براي آن ها مشکل و سنگين است و ميل دارند خداي خود را در يک قالب حسي بريزند. اين «جهل و بي خبري»، هنگامي که با «سرشت خدا پرستي» آميخته شد، به شکل بت پرستي و خداي حسي، خودنمايي مي کند. از سوي ديگر گفته مي شود اقوام پيشين، روي احترام خاصي که براي پيامبران و بزرگان مذهب، قائل بودند، بعد از وفات آنها، مجسمه هاي يادبود آنها را مي ساختند و روح قهرمان سازي و غلو که در افراد ضعيف و کم فکر است، آنها را وادار مي کرد که براي آن بزرگان، و سپس براي مجسمه هاي آن ها، مقامات و نفوذ فوق العاده اي قائل شوند و آن ها را به سرحد الوهيت برسانند و اين خود سرچشمه ي ديگري براي بت پرستي بود. يکي ديگر از سرچشمه هاي بت پرستي، اين بود که يک سلسله از موجودات که منشأ برکات و فوائدي در زندگي انسان بود. مانند ماه و خورشيد و آتش و آب و ... توجه او را به خود جلب مي کرد، آن ها بعنوان قدرداني در برابر اين منابع، سر تعظيم فرود مي آوردند، بدون اين که افق فکر خود را وسيعتر سازند و سبب نخستين و آفريدگار جهان را در ماوراي آن ها ببينند، اين احترام و تعظيم، با گذشت زمان، شکل بت پرستي بخود گرفت. البته ريشه ي همه ي اشکال بت پرستي، يک چيز است و آن انحطاط فکري و جهل و ناداني بشر و عدم رهبري صحيح او در مسأله ي خداجويي و خداشناسي است که با تعليم و تربيت و راهنمايي انبياء، بخوبي قابل پيشگيري است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه