بنام خدامن مدت مدیدی است که قبل از اذان صبح مثلا نیم ساعت یک ساعت ۲۰ دقیقه و.... بدون اینکه زنگی یا کسی بشدبیدار می شوم و نماز شب می خوانم اما آن حالتی که می گویند خوف گریه و خشوع و اشک در من پیدا نمیشودفقط شاید توجهی باشد .علت چیست و چکار کنم ؟همچنین برای مداومت و حفظ آن چکار کنم

با تشکر از ارتباط شما با این مرکز و حسن اعتماد شما به نکات زیر توجه کنید . 1. اقامه نافله شب و بیداری سحر توفیق بزرگی است که باید خداوند را بر آن شاکر بود . 2. خواندن نماز شب و بیداری شبانه و خلوت با خداوند کار ارزشمندی است هر چند همراه با اشک و آه نباشد . 3. به تدریج که خواندن نماز شب و شب زنده داری در انسان ملکه شود  حالات معنوی در او نهادینه می گردد و حالت خضوع و خشوع و تضرع در او بیشتر ظاهر می گردد . 4. البته باید در کنار خواندن نماز شب در تعمیق معرفت و شناخت خود از خداوند و اسما و صفات او کوشید و با عظمت و جلال و جمال او بیشتر آشنا شد . هر چه معرفت انسان از خداوند و عظمت و جلالت او بیشتر گردد حالت خوف عارفانه و گریه عاشقانه در او بیشتر جلوه گر می شود . 5. زمزمه اشعار لطیف و پر محتوای شاعرانی مانند حافظ در بروز حالات معنوی و گریه و ناله در دل شب تاثیر بسیار دارد و نیز قرائت قران در دل شب و خلوت شبانه برای این منظور مفید است . 6. تفکر در عظمت خداوند و اندیشه در مرگ و عوالمی که انسان پس از مرگ در پیش رو دارد و نیز تفکر در حساب و کتاب و صراط و میزان و حشر و نشر برای این منظور مفید و کارساز است . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه