طرز برخورد اسلامی با همسایه‌ای که بسیار بی‌حیا است، به طوری که حاضر است به هر قیمتی شده زندگی خانوادگی ما را بر هم بزند، چگونه است؟

آموزه‌های دینی به ما می‌گوید تا جایی که ممکن است باید در برابر اذیت و آزار همسایگان صبوری کرد و گذشت نمود. امام علی(ع) در این‌باره می‌فرماید: «همسایه‌ی خوب کسی نیست که از اذیت و آزار همسایه‌‌اش بپرهیزد، بلکه همسایه خوب آن است که آزار و مشکلات همسایه‌‌اش را نیز تحمل کند».[1]عفو و گذشت از خصایص و ویژگی‌های انسان‌های بزرگ و نشانۀ بزرگ‌واری روح است. در مکتب اسلام این صفت از فضایل اخلاقی شمرده شده است؛از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل شده است: «کسى که خود را از ریختن آبروى مردم نگه‌دارد، خدا در قیامت از عیب او درگذرد، و هر کس خشم خود را از مردم باز گیرد، خداى تبارک و تعالى عذاب روز قیامت را از او باز گیرد».[2]لذا ملاحظه می‌فرمایید که توصیه پیشوایان دین، صبر و تحمل در برابر اذیت و آزار همسایگان است. همسایگانی که خود را ملزم به ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی نمی‌دانند.اما در عین حال، اگر رفتارش به گونه‌ای شد که دیگر قابل تحمل نیست و احتمال از هم پاشیده شدن خانواده وجود دارد، باید دنبال راه حل دیگری، مانند شکایت به دادگاه، استمداد از دیگر همسایگان و در نهایت به تعویض منزل و محله اقدام نمود.امام باقر(ع) فرمود: مردى نزد پیامبر اسلام(ص) آمد و از آزار همسایه‌‏اش شکایت کرد، رسول خدا(ص) به او فرمود: صبر کن، سپس باز آمد و شکایت کرد و فرمود: صبر کن، بار سوم باز آمد و شکایت کرد، پیامبر(ص) به آن مرد شاکى فرمود: روز جمعه بامدادانى که مردم براى نماز جمعه مى‌‏روند، اثاث‏ خانه‌ی خود را بر سر راه بیاور تا هر کس به نماز جمعه مى‏‌رود، آن‌را بنگرد و چون از تو پرسند، به آنها وضع خود را گزارش ده، فرمود: چنین کرد و همسایه‌ی‏ آزار دهنده‌‏اش آمد و به او گفت: اثاث خود را برگردان، من با خدا عهد مى‌‌‏کنم که دیگر هرگز به تو آزار نرسانم.[3] .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه