بر اساس آیه‌ی 11 سوره‌ی زخرف (إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ)، چه ارتباطی بین عربی بودن قرآن و عقلانیت وجود دارد؟

. اکثر مفسران قرآن بر این باورند که مقصود از عربی در آیاتی که بیان می‌کنند قرآن به عربی نازل شد،[1] همان معنای ظاهری و همان زبان عربی است. آنها معتقدند زبان عربی به دلیل امتیازات، ویژگی‌های برجسته و توانایی‌های زبانی، به عنوان زبان کامل‌ترین دین دنیا انتخاب شده است.[2] بر این اساس می‌توان گفت؛ خداوند، قرآن و کامل‌ترین کتاب آسمانی را به زبان عربی فرستاد تا در مرحله اول، مخاطبان اولیه‌ی آن ‌که عرب‌زبان‌ها بودند، بتوانند به درستی در مفاهیم آن اندیشه کنند،[3] آن‌را به خوبی بیاموزند و به درک مناسبی از مفاهیم آن برسند و سپس آن مفاهیم ارزشمند را به مردمی از دیگر نژادها و زبان‌ها منتقل کنند تا زمانی که این زبان - مانند امروز - به زبان مشترک تمام مسلمانان تبدیل شود.اما برخی نیز معتقدند که مقصود از عربی در این آیات، وضوح و آشکار بودن قرآن و پیچیده نبودن و نداشتن ابهام است. در این صورت ارتباط بین عربی‌بودن قرآن و قابلیت تعقل در آن مشخص است؛ و به این معنا خواهد بود که قرآن در نهایت فصاحت قرار داده شده است تا حقایق به خوبى از لابلاى کلمات و جمله‌‏هایش ظاهر گردد، و همگان آن‌را به آسانی درک کنند.[4]در مورد تعبیر «جعلناه» برخی از مفسران می‌گویند این تعبیر اشاره به این است که قرآن دارای اصل، معدن و منبعی نزد خداوند است که همان مرتبه‌ی وجود در لوح محفوظ است؛[5] که از آن تعبیر به ام‌الکتاب نیز شده است؛[6] و آن مرتبه‌‌ای است که دور از دسترس عقول بشری است، و خداوند برای این‌که آن حقیقت برای عقول بشری قابل فهم شود آن‌را در قالب الفاظ در آورده است.[7] .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه