در پاسخ سوال شما تذکر دو نکته لازم است؛ نکته اول اینکه ، بر اساس قانون اساسی فعالیت نشریات و مطبوعات آزاداست مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد ( اصل بیست و چهارم ) همچنین احزاب ، جمعیت ها ، انجمن های سیاسی و صنفی و انجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شناخته شده آزادند مشروط به اینکه اصول استقلال ، آزادی ، وحدت ملی ، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند ( اصل بیست وششم ) بنابر این مطابق قانون اساسی در نظام جمهوری اسلامی اصل بر آزادی احزاب و گروههای سیاسی و نشریات و مطبوعات است مگر اینکه مخل به موازین اسلامی و جمهوری اسلامی باشند از این رو شاهدیم که از آغاز شکل گیری نظام ج

در پاسخ سوال شما تذکر دو نکته لازم است؛ نکته اول اینکه ، بر اساس قانون اساسی فعالیت نشریات و مطبوعات آزاداست مگر آنکه مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد ( اصل بیست و چهارم ) همچنین احزاب ، جمعیت ها ، انجمن های سیاسی و صنفی و انجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شناخته شده آزادند مشروط به اینکه اصول استقلال ، آزادی ، وحدت ملی ، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی را نقض نکنند ( اصل بیست وششم ) بنابر این مطابق قانون اساسی در نظام جمهوری اسلامی اصل بر آزادی احزاب و گروههای سیاسی و نشریات و مطبوعات است مگر اینکه مخل به موازین اسلامی و جمهوری اسلامی باشند از این رو شاهدیم که از آغاز شکل گیری نظام جمهوری اسلامی تا به امروزکم و بیش فضای انتقاد در کشور باز بوده است و احزاب و گروههای سیاسی و مطبوعات و نشریات نظرات و دیدگاههاو انتقادات خود را در زمینه مسائل مختلف مطرح نموده و می نمایند بگونه ای که در برخی موارد و برخی دوره ها شاهد سوء استفاده از این آزادی بوده ایم و اینکه برخی از گروهها ی سیاسی و نشریات به بهانه آزادی با مبانی و اصول اسلام و انقلاب به مخالفت پرداخته و مشکلاتی را برای کشور فراهم نمودند بنابر این با توجه به قوانین کشور و عملکرد نظام جمهوری اسلامی در طول حیات خویش ،نمی توان نظام جمهوری اسلامی را انتقاد ناپذیر دانست و اتهام انتقاد ناپذیری را متوجه نظام دانست نکته دومی که باید بدان توجه داشته باشیم این است که باید میان انتقاد صحیح و سازنده تخریب و تضعیف تفاوت گذارد و نمی توان بیان هر مطلبی را تحت عنوان انتقاد پذیرفت ، نظام جمهوری اسلامی با انتقاد صحیح و سازنده که موجب رشد و بالندگی کشور می شود مخالف نبوده و نیست اما اگر مطالبی از حد انتقاد منطقی و صحیح خارج شده و به سیاه نمایی و بزرگ نمایی برخی مسائل بدون توجه به کارهای صورت گرفته بینجامد این مطالب دیگر عنوان انتقاد نداشته و نه تنها نقش سازندگی ندارد بلکه موجب تخریب و تضعیف کشور می گردد که آزاد گذاردن آن با هیچ منطقی سازگار نخواهد بود و هیچ قانون و کشوری اجازه تخریب پایه های آن را تحت عنوان انتقاد نمی دهد و برخی از اتهاماتی که متوجه نظام جمهوری اسلامی می شود و چنین وا نمود می گردد که نظام جمهوری اسلامی مخالف هر گونه انتقاد و نقد است ناشی از برخورد نظام با این دسته از مواضع و موضع گیریها ست اما آنچه در حادثه کوی دانشگاه اتفاق افتاد خارج از چارچوب انتقاد بوده و با اعتراف عاملان اصلی آن توطئه ای در راستای براندازی نظام و با همراهی عوامل خارجی و بیگانه صورت گرفت هر چند برخی از دانشجویان ندانسته و بی توجه به مسائل پشت پرده و گرداندگان اصلی این حادثه، با این جریان همراه شدند و بعدها متوجه اشتباه خویش شدند از این رو نمی توان برخورد با عاملان این حادثه را در راستای انتقاد ناپذیری نظام تلقی نمود . (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 3/100115421) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه