نشانه‏ هاى ظهور امام زمان (علیه السلام) كدامند و چگونه بايد آنها را شناخت؟

نشانه‏ هاى ظهور، تقسيم بندى‏هاى گوناگونى دارد:نشانه ‏هاى عمومى:كه ممكن است طى چندين سال تحقق يابند، مانند كثرت گناهان.نشانه‏هاى سال ظهور:كه در آخرين سال غيبت و با فاصله كمى به زمان ظهور به وقوع مى‏پيوندد، مانند خروج سفيانى.نشانه‏ هاى روز ظهور:كه پيش از ظهور يا هم زمان با آن در دنيا رخ مى‏دهد مانند فريادى از آسمان.نشانه‏ هايى در اجتماع:مانند زيادى فتنه‏ها و ظاهر شدن قحطى.نشانه ‏هايى در طبيعت:مانند كم شدن چشم گير برداشت از زراعت‏ها.نشانه ‏هايى در آسمان:مانند خسوف و كسوف مكرر و فراوان در يك‏سال، به ويژه در ماه رمضان.نشانه‏ هاى يقينى:مراد نشانه ‏ها و علاماتى است كه در روايات متعدد بر آن تأكيد شده است، مانند قيام سفيانى (مردى به نام عثمان بن عنبسه) و صيحه آسمانى.نشانه‏ هاى احتمالى:نشانه‏ه ايى است كه تنها در اندكى از روايات آمده يا تصريح به غير حتمى بودن آنها شده است، مانند آتشى در آسمان، فرو رفتن بغداد و بصره در زمين.نشانه‏ هاى متشابه:نشانه‏ هايى كه مراد از آنها و كيفيّت آنها روشن نيست و تأويل‏هاى مختلف و اشكال گوناگونى مى‏تواند داشته باشد، مانند خروج دجّال.نشانه ‏هاى روشن:نشانه‏ هايى كه كيفيت خاصى دارند و تأويل بردار نيستند، مانند آن كه فريادى از آسمان در آستانه قيام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)به نام حضرت مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)ظهور ايشان را تصريح و اعلان مى‏نمايد.نشانه‏هايى در تلقى از شريعت:مانند اين كه كارهاى خير از منكرات شمرده مى‏شوند و كارهاى زشت و منكرات به عنوان كار خير و معروف اقبال مى‏شوند.نشانه ‏هايى در برخى سرزمين‏ها:مانند اين كه «كوفه» از مؤمنان خالى مى‏ماند و «قم» به عنوان معدن علم و فضيلت به شمار مى‏آيد.نشانه ‏هايى در تكوين:مانند طلوع خورشيد از مغرب.نشانه ‏هاى تحقق يافته در گذشته‏ هاى دور:مانند از بين رفتن حكومت بنى‏عباس.نشانه‏ هاى تحقق يافته در گذشته‏اى نزديك:مانند قيام مردى از قم.نشانه‏ هاى تكرار شده در تاريخ:مانند شيوع طاعون.نشانه ‏هاى تحقق‏نيافته:مانند خروج يمانى (در دعوت به ولايت اهل بيت) و سفيانى (در مبارزه با تشيع) و سيد خراسانى (با پرچم‏هايى به طرفدارى از حق).اكمال الدين صدوق از امام صادق (علیه السلام) چنين نقل كرده است: پنج چيز قبل از قيام قائم(علیه السلام)به وقوع مى‏پيوندد: قيام يمانى، خروج سفيانى، نداى آسمانى، فرورفتن لشكرى در بيداء (سرزمينى بين مدينه و مكه) و كشته شدن نفس زكيه (محمدبن الحسن). بين كشته شدن نفس زكيه و قيام قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف)تنها پانزده شب فاصله است.در ينابيع المودة (ص 427) از حضرت على(علیه السلام)نقل شده كه فرمود: اندكى پيش از قيام قائم ما سفيانى قيام خواهد كرد و به اندازه دوره باردارى زنان، «يعنى نه ماه» فرمانروايى خواهد كرد. سپاه او رو به مدينه پيش‏مى‏روند، وقتى كه به منطقه بيداء مى‏رسند زمين آنان را به كام خويش فرومى‏برد.(1)پی نوشت:1. كليه روايات فوق و نشانه‏هاى ذكر شده از كتاب منتخب الاثر كه مشتمل بر ده‏ها كتاب معتبر شيعه و سنى است، گزينش شده است. ص 424 - 426.منبع: سپيده اميد ، سيد حسين اسحاقى ، مركز پژوهشهاى اسلامى صدا و ‎سيما .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه