آیا حضرت داوود علیه السلام در قضاوت از علم غیب استفاده میکرد؟

انچه به طور قطع در مورد قضاوت های حضرت داوود وجود دارد جریانی است که خداوند در قران و ذیل سوره «ص» در مورد آن بیان داشته است[1]. چون ما سایر قضاوت های حضرت داوود را در دنمی دانیم لذا به بیان قران اکتفاء می کنیم. به طور خلا صه جریان آن قضاوت از این قرار است که روزی داوود در اتاق قصر خود مشغول عبادت بود. دو نفر وارد اتاقش شدند. داوود به محض دیدن آنها وحشت کرد اما آنها به داوود گفتند: نترس ،ما دو نفر بایکدیگر نزاعی داریم که داوری را نزد شما آورده ایم و تو درست قضاوت کن تا به ما ستمی نشود. آنگاه کسی که به حق او ستم شده بود گفت:این برادر دینی 99 راس گوسفند دارد ومن تنها دارای یک گوسفند هستم. ولی او چشم طمع به تنها گوسفند من دوخته ومن نتوانسته ام او را قانع کنم و مدعی مال من است.داوود به شاکی(صاحب یک گوسفند) گفت: این مرد بر تو ستم نموده است. طرفین دعوا با شنیدن این حرف قانع شدند و رفتند. گرچه قضاوت مطابق واقع بود. اما داوود در قضاوت عجله نمود زیرا بدون شنیدن حرف طرف مقابل علیه او داوری کرد و وقتی متوجه اشتباه خود شد توبه نمود وخداوند او را بخشید[2].آنچه از این جریان برداشت می شود این است که داوود بر اساس همان شواهد صاحب یک گوسفند قضاوت کرد و نه با امور غیبی. گرچه امور غیبی او را نسبت به نادیده گرفتن یک بخش از قضاوت و طریقه آن؛ بیدار کردند و سبب توبه او شدند[3]. [1] سوره ص ؛ آیات 29 - 17[2] سوره ص: 29[3] داوود (علیه السلام ) بدانست که این واقعه امتحانى بوده که ما وى را بـا آن بـیازمودیم و فهمید که در طریقه قضاوت خطا رفته . پس ، از پروردگار خـود طـلب آمـرزش کـرد از آنـچـه از او سرزده و بى درنگ به حالت رکوع درآمد و توبه کرد.(ترجمة المیزان ج : 17 ص : 289) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه