اعتقاد به رستاخيز در مسیحیت و اسلام چگونه است؟

اعتقاد به رستاخيز عام از مسلّمات هر دو دين است و پيروان هر دو آيين معتقدند كه روزى، همه ى انسان ها براى داورى برانگيخته خواهند شد: قانون ايمان مسيحى با اعلام رستاخيز مردگان در پايان جهان و حيات ابدى به اوج خود مى رسد... اعتقاد به رستاخيز مردگان از ابتدا از عناصر اساسى ايمان مسيحى بوده است. ترتوليان مى گويد: اعتقاد مسيحيان به رستاخيز مردگان است، و ما با اين اعتقاد زنده ايم.[1] در انديشه ى مسيحيت رجعت و بازگشت مسيح به رستاخيز و قيامت گره خورده است. عبارات مسيحيان در مورد اين كه رجعت مسيح در دنياست يا در آخرت، بعضاً ابهام دارد، چنان كه كلماتشان در مورد رستاخيز گاهى ناظر به رجعت مسيح و گاهى مربوط به قيامت است. كليساى كاتوليك در كتاب اعتقادنامه ى رسمى خود، اخروى بودن بازگشت مسيح را تأييد مى كند: قبل از داورى نهايى، همه ى مردگان بر خواهند خاست، و اين فرمانى است كه همه ى اهل قبور صداى پسر انسان (مسيح) را مى شنوند و از قبور خارج مى شوند؛ پس كسانى كه اعمال صالح انجام داده اند، براى حيات، و كسانى كه اعمال ناپسند انجام داده اند براى داورى برخواهند خاست. در اين هنگام مسيح در جلال خود با جميع ملائكه ى مقدس خويش مى آيد، آن گاه بر كرسى جلال خود خواهد نشست، و جميع امت ها در حضور او جمع مى شوند. او آنها را از هم جدا مى كند، به قسمى كه شبان ميش ها را از بزها جدا مى كند و ميش ها را بر دست راست و بزها را بر چپ خود قرار مى دهد... و ايشان در عذاب جاودانى خواهند رفت، اما عادلان در حيات جاودانى. (متى، 25: 13 ـ 33، 46).[2] در فرهنگ قرآن واژه ى «حساب»، «جزا»، «ميزان» و امثال آنها درباره ى قيامت بيش از ساير واژه ها به كار رفته است[3] و برپايى قيامت و حساب رسى را به خاطر عدل و حكمت خداوند و عادلانه بودن آفرينش او مى داند: آيا آنان كه مرتكب كارهاى بد شدند گمان كرده اند كه آنان را مانند مردمى كه ايمان آورده اند و اعمال نيك انجام مى دهند، قرار مى دهيم، به گونه اى كه زندگى و مرگشان يكسان باشد؟ آنان بد حكمى رانده اند. خداوند آسمان ها و زمين را بر حق آفريده است. براى اين كه هر كس به جزاى آن چه كسب كرده برسد، و آنان هرگز مورد ظلم قرار نخواهند گرفت.[4] پس در هر دو دين، هدف از قيامت تحقق عدالت خداوند و داورى و حساب رسى اعمال است، با اين تفاوت كه عهد جديد اين وظيفه را برعهده ى عيسى(عليه السلام) قرار مى دهد. پی نوشتها:[1]. Catechism of the chatholic church. P. 237 - 238. به نقل از: عبدالرحيم سليمانى اردستانى، درآمدى بر الهيات تطبيقى اسلام و مسيحيت، ص 205. [2]. Ibid, P 320. به نقل از همان، ص 208. [3]. ر.ك: سوره ى ص، آيه ى 16، 26 و 53، سوره ى مؤمن، آيه ى 40، سوره ى ابراهيم، آيه ى 12. [4]. سوره ى جاثيه، آيه ى 21 ـ 22. منبع: مسيحيت، سيد محمد اديب آل على، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه