اطاعت از امام زمان (ع ) امام صادق ( علیه السلام ) می فرماید: «طُوبی لِشیعَةِ قائِمِنا الْمُنْتَظِرینَ لِظُهُورِهِ فی غَیْبَتِهِ، وَ الْمُطیعینَ لَهُ فی ظُهُورِهِ ؛ خوشا به حال شیعیان قائم ما! که در دوران غیبت او چشم انتظار ( – بحارالانوار / ج ۵۲ / ص ۱۴۹. ) ظهورش و در دوران ظهورش سر نهاده به فرمانش هستند». اطاعت کنندگان امام عصر ( علیه السلام ) در هنگام ظهور، همانها هستند که در غیبت آن حضرت منتظرین او بودند؛ و چشم انتظاران امام زمان ( علیه السلام ) در هنگام غیبت، همانهایند که در زمان ظهورش مطیع فرامین اویند.

اطاعت از امام زمان (ع ) امام صادق ( علیه السلام ) می فرماید: «طُوبی لِشیعَةِ قائِمِنا الْمُنْتَظِرینَ لِظُهُورِهِ فی غَیْبَتِهِ، وَ الْمُطیعینَ لَهُ فی ظُهُورِهِ ؛ خوشا به حال شیعیان قائم ما! که در دوران غیبت او چشم انتظار ( – بحارالانوار / ج 52 / ص 149. ) ظهورش و در دوران ظهورش سر نهاده به فرمانش هستند». اطاعت کنندگان امام عصر ( علیه السلام ) در هنگام ظهور، همانها هستند که در غیبت آن حضرت منتظرین او بودند؛ و چشم انتظاران امام زمان ( علیه السلام ) در هنگام غیبت، همانهایند که در زمان ظهورش مطیع فرامین اویند. برای شیعیان حقیقی، تفاوتی بین غیبت و ظهور حضرت ولیعصر «ارواحنا فداه» نیست. آنها حتی در زمان غیبت هم خود را در حضور حضرت می بینند. حالت مطیع بودن شان به گونه ای است که هر لحظه غیبت برای شان به منزله مقدمه ظهور است. آن گونه زندگی می کنند که هر زمان امام شان ظاهر گشت آنان را گوش به فرمان ببیند و تا پای جان آماده اطاعت بیابد. از سوی دیگر این اصل مهم، مسلّم است که امامت یک امام جز با اطاعت امّت از او، و پیشوایی یک رهبر جز در سایه فرمان پذیری پیروانش، تحقق نمی پذیرد. خدا هیچ پیامبری را نفرستاد مگر برای آنکه اطاعت شود: (وَ ما اَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ اِلّا لِیُطاعَ بِاِذْنِ اللَّهِ). ( – سوره نساء / آیه 64. ) و هیچ امامی را مقرر نداشت مگر آنکه مردم را به اطاعت و فرمانبری از او فرا خواند: (اَطیعُوا اللَّهَ وَ اَطیعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِی الْاَمْرِ مِنْکُمْ). ( – سوره نساء / آیه 59. ) امام زمان ( علیه السلام ) اگر چه در پس پرده غیبت است، اما اراده وفرمانش در تمام جهان آفرینش و همه خلایق جاری ونافذ است. بنابراین باید دستوراتش را شناخت، فرمان هایش را باید اطاعت کرد، حاکمیت او را باید گردن نهاد، و همین ها است که زمینه ظهور را فراهم خواهد آورد. چنانکه خود حضرت می فرماید: «وَ لَوْ اَنَّ اَشْیاعَنا وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطاعَتِهِ، عَلَی اجْتِماعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمْ الْیُمْنُ بِلِقائِنا؛ اگر شیعیان ما – که خداوند آنان را به اطاعت خویش موفّق گرداند – در وفای به عهد الهی هم دل و هم پیمان می شدند، سعادت دیدار ما از آنان به تأخیر نمی افتاد». ( – بحارالانوار / ج 53 / ص 177 / ح 8. ) مگر نه این است که عهد الهی چیزی جز پرستش و بندگی خدا نیست؟ و این عبادت و بندگی جز با اطاعتِ محضِ ولیّ خدا تحقق پذیر نیست. منتظرین حضرت مهدی ( علیه السلام ) همان نیکبختانی هستند که اگر در حضور او باشند، جز اطاعت نمی شناسند و جز به فرمان او کاری انجام نمی دهند. و باز هم امام صادق ( علیه السلام ) می فرماید: «هُمْ اَطْوَعُ لَهُ مِنَ الْاَمَةِ لِسِیِّدِها؛ اطاعت و فرمان پذیری منتظرین از امام زمان ( علیه السلام ) افزون تر از اطاعت و فرمانبری کنیزی از مالک و مولای او است». ( – بحارالانوار / ج 52 / ص 307. ) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه