لطفا این حدیث را شرح دهید. امام رضا علیه السلام فرمودند: مَن لَم یَشکُرِ المُنعِمَ مِنَ المَخلُوقینَ، لَم یَشکُرِ اللهَ عزَّ و جلّ؛ هر کس سپاسگزار بندگان نیکوکار نباشد، خدای متعال را هم سپاس نگفته است. (1)

شرح حدیث:خداوند، شکور است و بندگان شکرگزار را هم دوست می دارد. همچنان که شکر نعمتهای خدا سبب استمرار و افزایش نعمت است، سپاسگزاری از نیکوکاریهای مردم نیز مایه ی تشویق آنان به نیکی و استمرار این عمل خیر می شود. از این رو، تشکّر از مخلوق، تشکّر از خالق هم به شمار می رود و ثواب دارد، هر چند همه ی نعمتها از خداست و همه ی حمدها و سپاسها هم از آنِ اوست. سعدی گوید:مروّت آن است که چون کسی از کسی خیری دیده باشد، منّت آن بر خود بشناسد و حقّ آن به جای آورد و جانب آن مهمل نگذارد(2). این نکته ای است که در تعالیم پیشوایان دین آمده است. از امام سجاد علیه السلام روایت است که فرمود:حق کسی که به تو نیکی کرده، آن است که از او تشکّر کنی و کار نیکش را یاد کنی و خالصانه با خدای خود درباره ی او ادعای خیر کنی(3). این گونه سپاسها، مایه ی دلگرمی اهل احسان در نیکی شان خواهد شد. برعکس، اگر ناسپاس شود، آنان را دلسرد و بی انگیزه می کند و احسان از رواج می افتد. حق نعمت شناختن در کارنعمت افزون دهد به نعمت خوار(4)خوشا آنان که قدر نعمتها را می شناسند، چه از خالق، چه از خلق. و خوشا آنان که «زبان شاکر» دارند. پی نوشت: 1. عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 27 2. یحیی برقعی، چکیده ی اندیشه ها، ج 2، ص 206. 3. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حدیث 9633. 4. نظامی گنجوی. منبع: حکمت های رضوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام رضا علیه السّلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ سوم (1391). .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه