روایت فرزندت را شش سال مهلت بده، بعد تا هفت سال در تربیت اوبکوش و او را به رفتار خود موءدب نما، را توضیح دهید.

احتمالاً روایت به نقل یا ترجمه شده است، تا آنجا که هم سابقاً متون روایات را در این خصوص دیده بودیم و اینک نیز مجدداً یک مقدار تفحص شد متن روایت شبیه یکی از دو عبارت ذیل است:1- «فرزندت را تا 7 سالگی رها کن که بازی کند و هفت سال دوّم او را ادب نما (و یؤدّب سبع سنین ) و هفت سال سوّم را ملازم و همراه و مشاور خودت قرار بده، در این صورت اگر رستگار شد، پس چه خوب خواهد بود و گرنه خیری در او نیست» بنابراین قید «به رفتار خود» او را ادب نما، به چشم نمی خورد. 2- فرزند تا 7 سال بازی می کند و هفت سال دوّم کتاب الهی را می آموزد و هفت سال سوّم به آموختن حلال و حرام الهی می پردازد. و بر فرض اینکه در روایت مزبور، قید مذکور باشد، معنی روایت این خواهد بود که در هفت سال اول کاری به بچه نداشته باش، اگر می خواهی فرزندت را ادب کنی و به نحوی که صلاح می دانی (با رعایت شناختهای لازم) در هفت سال دوّم او را تربیت کن. (ر.ک: الحر العاملی؛ وسایل الشیعة، بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج 15، ص 194 و نیز الیزدی علیرضا الصابری، الحکم الزاهرة؛ قم: مؤسسة النشر الاسلامی؛ 1361 ه.ش، ص 225) (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 3/7636) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه