تخمین زمان مطالعه: 3 دقیقه
در این باره سخنان گوناگونی در منابع تاریخی آمده است اما به عقیده ما آخرین سخن ایشان با اهل حرم زمانی بود که پیاده نظام لشکر عمرسعد از سمت راست و چپ بر باقیمانده سپاه امام حسین حمله کرده و آنان را به شهادت رساندند تا آن که همراه حسین بنعلی جز سه یا چهار نفر باقی نماند. سپس امام با زنان (اهل بیت) وداع [1] کرد، در این هنگام، در حالی که سکینه ناله می کرد، حضرت او را به سینه اش چسباند و او را دلداری داد. جریان وداع های امام به تفصیلی که در گزارش های برخی نویسندگان متأخر آمده است، در منابع معتبر کهن وجود ندارد. البتّه در کتاب « نور العین فی مشهد الحسین» منسوب به ابواسحاق اسفراینی (م 417 یا 418 ق)، (ص64)، قصه وداع امام با زنان اهلبیت آمده است. امّا به سبب عدم اعتماد محقّقان به این کتاب، نمی توان آن را قابل اعتماد دانست. ابنشهراشوب نیز، اشاره مختصری به جریان وداع امام با یاران ( مناقب آل ابی طالب ، ج4، ص 119) و زنان اهلبیت به ویژه سکینه کرده است. ( مناقب آل ابی طالب ، ج4، ص 119). سپس مورّخان و نویسندگان بعدی این مسأله را بسط داده اند. چنان که مرحوم علامه مجلسی دو وداع برای امام نوشته است. یکی پس از شهادت طفل شیرخوار: «و پردگیان سرادق عصمت را طلبید و دختران و خواهران را در برکشید و هر یک را به ثواب های حق تعالی تسلّی بخشید و صدای شیون از خیمه های حرم بلند گردید...». ( جلاء العیون ، ص 373) و بار دوّم پس از نقل خبر رفتن امام با اسب کنار شریعه فرات برای نوشیدن آب و این که به حضرت گفتند که لشکر به خیمه گاه حمله کرده است: «پس بار دیگر اهلبیت رسالت و پردگیان سرادق عصمت و طهارت را وداع نمود...» (همان، ص374). محدّث قمی نیز این دو وداع را با تفصیل بیشتری آورده است. ( منتهی الآمال ، ج 2، ص 887 ـ 888 و ص 899). [1] .
.
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.