صدا و سیما و ماهواره به عنوان وسایل ارتباط جمعی چه تأثیری در سیاست مردم دارد؟

رسانه های گروهی بویژه صدا وسیما و شبکه های ماهواره ای به عنوان بارزترین وسایل ارتباط جمعی به دلیل تأثیرگذاری عمیق بر افکار عمومی از اهمیت بالایی در آموزش و جهت دهی نگرش و رفتار جامعه در ابعاد مختلف فرهنگی ، سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی و... برخوردارند، نقش و کارکرد این رسانه ها را می توان به مثابه تیغ دو دمی دانست که ممکن است در راستای اصلاح، هدایت و ارشاد جامعه و تقویت بینه های علمی و فرهنگی آن عمل کنند و ممکن است نقش مخربی داشته و در جهت افساد و تباهی جامعه حرکت نمایند. از این رو نظام جمهوری اسلامی که «ایجاد محیط مساعد برای رشد فضایل اخلاقی بر اساس ایمان و تقوا و مبارزه با کلیه مظاهر فساد و تباهی»(اصل سوم قانون اساسی ) را جزء اهداف اصلی خود قرار داده است باید تلاش نماید که با استفاده صحیح از رسانه های گروهی بویژه تلویزیون و شبکه های ماهواره ای، زمینه رشد و ارتقاء سطح آگاهی های عمومی در همه زمینه ها(قانون اساسی، اصل سوم، بند دوم ) را ایجاد نموده و بستر مناسبی برای رشد و هدایت جامعه فراهم نماید و وبه فرموده مقام معظم رهبری: «هدف این است که ما صدا و سیما را به آن اوج و کمالی برسانیم که کلیه برنامه های آن با بهترین کیفیت ها در جهت رسوخ و نفوذ دادن اندیشه اسلام ناب و همه ملحقاتش از اخلاق و عمل در زندگی مخاطبانش باشد.»(حدیث ولایت، ج 9، ص 283) در ادامه جهت تبیین دقیق موضوع پرسش مقاله ای تحت عنوان «رسانه و سیاست » ارائه می گردد :تبلیغات سیاسی یا «پروپاگاندا» که از لغت «پروپاگیو» (Preopagave) مشتق شده است، در فرهنگ انگلیسی به معنای تکثیرکردن، دوباره سازی ها، پروراندن، زاد و ولد کردن و افزایش و رشد دادن طبیعی گیاهان، حیوانات و بیماری ها و گسترش بیشتر دادن، انتقال دادن و نشاء کردن آمده است. تبلیغات سیاسی یا پروپاگاندا، در بی طرفانه ترین یا خنثی ترین مفهوم، به معنای پخش یا تحریک یا به حرکت واداشتن اندیشه های خاص است. صورت لاتین «پروپاگاند» به معنای گردهمایی به منظور نشر و تبلیغ آیین کلیسای کاتولیک رم به کار می رفته که بر اثر کاربرد به «پروپاگاند» به معنای تبلیغ سیاسی، تقلیل یافته است. برای اینکه بتوان هویت یک پیام را به عنوان پروپاگاند بازشناخت، باید بتوان معنایی صنفی و نادرست را در آن یافت.اصطلاحاتی که اغلب به عنوان مترادف پروپاگاند به کار می روند، عبارتند از دروغ، تحریف، فریب، دستکاری، جنگ روانی و شستشوی مغزی.تبلیغات سیاسی زمانی معنای نادرست و منفی به خود می گیرد که مبلغین سیاسی از شیوه های نادرست و نامشروع در تبلیغات خود استفاده کنند. تعدادی از شیوه ها مورد استفاده به قرار زیر است: ۱- ایجاد جوکاذب (که از دیرینه ترین رویه های تبلیغاتی است) مثل: شایعه سازی، دروغ پردازی و ایجاد بدبینی. ۲- اغراق در بهادادن مثل: ذهن مردم را به مسائل جزیی مشغول کردن، کم بهادادن به مسائل اساسی و بزرگ کردن شخصیت هایی که دارای گذشته درخشان نیستند و بدنام کردن خدمتگزاران واقعی، ۳- تحریف شعارها ۴- القاء افکار کاذب۵- ایجاد حس رقابت: که در این روش با ایجاد درگیری و نزاع امکان انتخاب فرد شایسته را کم می نماید۶- هماهنگی و یکنواختی: به معنای تکرار یک معنا با ظواهر و چهره های مختلف از جانب جناحهای مختلف۷- به کارگیری موقتی گرایشهای مخالف۸- بهره گیری از القاب و عناوین ظاهری. زمانی که مقصود تاکید بر کاربرد باشد، پروپاگاندا با کنترل همراه است و به عنوان یک تلاش سنجیده برای تغییر یا حفظ تعادل قدرت مورد توجه قرار می گیرد که برای مبلغ دارای امتیاز یا اولویت است. تلاش سنجیده با یک ایدئولوژی و هدف نهادی آشکار پیوند دارد. در حقیقت، مقصود پروپاگاندا انتقال یک ایدئولوژی و هدف مربوط به آن به یک مخاطب است. هنگامی که پروپاگاندا زیر سیطره یک سازمان دولتی باشد می کوشد به منظور حفظ مثلا فعالیت جنگی موج گسترده ای از میهن پرستی را به مخاطبان ملی القاء کند.تبلیغات سیاسی از آنجایی که به صورت یک علم در آمده است دارای فرضیه ها، اصول و قوانین خاص خویش است. در نتیجه شخص و یا رسانه ای که بتواند آن را در راه هدفهایش بهتر پیاده کند در میدان مبارزه سیاسی از حریف گوی سبقت را خواهد ربود. نفوذ در نگرشها در تبلیغات سیاسی به استعدادی ویژه، تجربه، دانش و نیروی داوری، یک ذهن تیز، خلاق و حساس نیاز دارد و همچنین به روشنی دریابد که مخاطب چه نیازی دارد، به چه می اندیشد و چه واکنشی نشان می دهد. برای برقراری ارتباط با مخاطب به منظور تحقق یک هدف، با دستکاری نهاد از پیش ساخته شده، باید طرحی دقیق ایجاد شود و در ضمن به منظور دستیابی به هدف مورد نظر، لازم است مخاطب، نگرش های خود را تقویت کند یا تغییر دهد و یا اینکه رفتار خود را تایید یا تعویض کند.افزون بر این با توجه به گفته ترنس اچ، کوالتر، «تبلیغات سیاسی باید موثر، عینی، درک پذیر، به یادماندنی و قابل اجرا باشد و به نیازهای آشکار، در یک وضعیت معین و مورد نظر مخاطب پاسخ گوید.» اینها عناصرمهم تبلیغات سیاسی یا پروپاگاندا در یک فرایند ارتباطی به شمار می رود.پروپاگاندا، تلاشی است سنجیده و منظم برای شکل دادن به ادراکها، ساختن یادستکاری کردن شناختها و هدایت رفتار برای دستیابی به یک پاسخ که خواسته موردنظر مبلغ را تقویت می کند.پروپاگاند تلاشی است برای برقراری ارتباط مستقیم و هدایت شده با هدفی که از پیش تعیین شده است.پروپاگاند می کوشد در یک حوزه معین، دارای اطلاعاتی باشد و پاسخ ها نسبت به تبلیغ چنان دستکاری شوند که بتوان آنها را در آن حوزه معین نگاهداری کرد.دریافت کننده پیام تبلیغی از طرح هر پرسشی درباره هر آنچه که بیرون از محتوای این حوزه معین است، منع می شود.با این حال تکنولوژی امروز، ظرفیت آن را دارد که پیام هایی را به شکل همزمان در سراسر جهان به گردش درآورد.به دلیل این گسترش تکنولوژی در سراسر جهان است که بوگارت یادآوری می کند: «امروزه، به شکل فزاینده ای به دشواری می توان کشوری را از دسترسی به اطلاعاتی که برای سایر جهان، عادی است دور نگاه داشت.»افزون بر این، تبلیغ، خود به عنوان شکلی از ارتباط، از طرح های تکنولوژیکی برای ارسال پیام هایی تاثیر می پذیرد که در مرحله ای معین در دسترس قرار دارند. با وجودی که تبلیغ شکل های زیادی به خود می گیرد، ولی همواره صورتی از ایدئولوژی فعال شده است. درپاره ای از موارد که تلاش ها برای هدایت مخاطب به سوی اهداف معین انجام می گیرد، تبلیغ هیجان زا یا آشوب آفرین است. گاه در جایی که تلاش ها برای منفعل کردن مخاطب صورت می گیرند و هدف آن است که از ورود به میدان نبرد و ستیز خودداری شود، تبلیغ وحدتبخش است. تبلیغ، همچنین در ارتباط با منبع و درستی اطلاعات آن سفید، خاکستری یا سیاه نیز توصیف می شود.تبلیغ هنگامی سفید است که منبع به درستی شناخته شده باشد زیرا ممکن است منبع تبلیغ در پروپاگاندا ناشناخته باشد. مانند رادیوهای بیگانه که در زمان جنگ به تبلیغ سیاسی می پردازند. همچنین، آنچه مخاطبان دریافت می کنند اطلاعاتی درست و نزدیک به حقیقت با بهترین اندیشه ها و آرمان ها و ایدئولوژی سیاسی است به شکلی که فرستنده «پسر خوبی» تلقی می شود. هدف تبلیغ سفید آن است که خود را نزد مخاطب با اعتبار جلوهٍ دهد، زیرا این امر می تواند در آینده به نحوی مورد استفاده قرار گیرد.تبلیغ، هنگامی خاکستری است که منبع، ممکن است دارای هویت شناخته شده باشد یا نباشد و درستی اطلاعات نیز ممکن است مورد اطمینان نباشد. تبلیغ خاکستری گامی برای پریشان کردن دشمن نیز به کار می رود.تبلیغ، زمانی سیاه است که منبع آن دروغین و مطالب پخش شده نادرست، ساختگی و نیرنگ آمیز باشد. تبلیغ سیاه «دروغ بزرگ» است، به اضافه انواعی از فریب های آفریده شده.اصطلاح دیگری که برای تبلیغ به کار می رود، «سوء اطلاع» است. این مفهوم، معمولا برای تبلیغ سیاه نیز به کار می رود. زیرا مبهم است و اطلاعات تقلبی را نیز مورد استفاده قرار می دهد. «سوء اطلاع» از خبرها، داستان های ساخته شده و مطالب خبری طراحی شده و برای تضعیف تبلیغات مخالفان سرهم بندی می شود.مطالب خبری، روزنامه نگارانی که درواقع، عوامل مخفی یک کشور خارجی هستند در روزنامه ها از این نمونه تبلیغ یا سوءاطلاع هستند. بنابراین، قلمرو تبلیغ، از حقیقت تا نیرنگ گسترده است. تبلیغ، همزمان جنبه ارزشی و آرمانی نهفته ای دارد. این وسیله، ممکن است از حالت یک اطلاع ملایم تا ضریبی آشکار تغییر کند، ولی هدف ها همواره از قبل به سود مبلغ تعیین شده اند. بعد دیگر تبلیغ، چیزی است که دوب آن را «زیر تبلیغ» نامید. در این حالت، وظیفه مبلغ گسترش آیین ناشناخته ای است که برای پذیرش آن، یک دوره چشمگیر زمانی مورد نیاز است تا چارچوب ذهنی مخاطب ساخته شود. برای دستیابی به هدف تامین خواست مخاطب، انگیزه های گوناگونی به کار گرفته می شوند تا توجه مخاطب و رمزگزاران مربوط به آن و عواملی را جلب کنند که میانجی ارتباط به شمار می روند. زیر تبلیغ را ارتباط تسهیل کننده نیز می نامند. به عبارت دیگر، فعالیتی که انجام آن، به منظور باز نگاه داشتن خطوط ارتباطی و حفظ تماس ها، برای روزی طراحی شده است که در جهت دستیابی به مقاصد تبلیغی مورد نیاز خواهد بود. روش های تبلیغات سیاسی در عصر ارتباطات، تبلیغات جهانی بیشترین همت خود را بر «القاء» گذاشته است تا با به کاربردن روش های گوناگون تبلیغات به اهداف موردنظر دست یابد. تبلیغات سیاسی براساس روش اعمال به دو روش مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می شود. تبلیغ مستقیم آن است که مفهوم موردنظر به صورتی واضح و مشخص با مخاطب در میان گذاشته شود. طبعا این نوع تبلیغ از ناپایدارترین و کم اثرترین گونه های تبلیغات است و اگر بر آن مفاهیم سماجت شود، حالت وازدگی نیز در مخاطب به وجود آمده، نه تنها نفعی ندارد بلکه ضررهایی را هم متوجه مبلغ خواهد کرد. اما در تبلیغ غیرمستقیم، چون مخاطب قصد تاثیرگذاری مبلغ را بر روی خود احساس نمی کند، به صورت آگاه یا ناخودآگاه از آن پیام تاثیر می گیرد. این شیوه که مطلوبترین و موثرترین روش تبلیغی است با استفاده از هنر بیشترین محتوای پیام را به مخاطب القاء می کند و بدین دلیل استفاده از شیوه تبلیغات غیرمستقیم موفق ترین نوع تبلیغ در جهان است.به همین دلیل از شیوه تبلیغات غیرمستقیم استفاده بیشتری درجهت ارتقاء سطح آگاهی های مردم و تاثیر بر افکار شده است. اما از سوی دیگر به خاطر استفاده های مغرضانه از آن و تبلیغات منفی، اشکالات و شبهات زیادی نیز در فکر و ذهن به وجود آ مده است. از آنجا که تبلیغات را دستکاری افکار، جهت دادن به عقاید و نوعی فشار بر افکار و القاء تفکر مطلوب هم معنا کرده اند، این تبلیغات مغرضانه و منفی، مردم را بدون آنکه بیاندیشند برمی انگیزاند و رفتارشان را به شکل مطلوب و موردنظر مبلغان تغییر می دهد. در نتیجه سلاح برنده تبلیغات بیشتر از سلاح های میدان های جنگ کارگر افتاده است.کاربرد رسانه ها در تبلیغات سیاسی ایده، اندیشه، فکر و یا هدف مبلغ، نفوذ در عقاید مخاطبان به منظور تغییر عقیده و شناخت آنها از یک موضوع، پدیده یا شخص است که این عمل در تبلیغات سیاسی با آگهی ها، عناوین ریز و درشت، نطق ها و سخنرانی ها و از طریق سازمان های رسانه ای مختلف صورت می گیرد، زیرا سازمان های رسانه ای سومین عنصر فرایند ارتباط سیاسی اند.در نظام های سیاسی دموکراتیک، رسانه ها هم انتقال دهندگان سیاسی اند که از خارج همان سازمان رسانه ای سرچشمه می گیرد و هم فرستندگان آن دسته از پیام های سیاسی اند که خبرنگاران و روزنامه نگاران می سازند. بنابراین نقش رسانه ها در هر دو جنبه تعیین کننده است و با وجود این دو حالت است که به ویژه رسانه، به رسانه سیاسی تبدیل می شود. آشکارترین حالت این است که، بازیگران سیاسی باید از رسانه ها برای ایجاد ارتباط با مخاطبان موردنظر و انتقال پیام هایشان استفاده کنند. برنامه های سیاسی، بیانیه های سیاستگذاری، درخواست های انتخاباتی، مبارزات گروه های فشار و اعمال تروریستی حضوری سیاسی دارند (و بالقوه برای تاثیرگذاری ارتباطی مناسب اند) و همه اینها تنها به وسعتی بستگی دارند که آنها را گزارش می کنند و مخاطبان رسانه ها آنها را به عنوان پیام دریافت می کنند.در نتیجه، همه ارتباط گران سیاسی باید از طریقی به رسانه ها دسترسی پیدا کنند.قوانین تعادل سیاسی و بی طرفی که بر خدمات بخش عمومی در برخی کشورها پیش بینی شده است، این امکان را فراهم می سازد که به شکل قانونی بتوان از رسانه ها بهره سیاسی برد. در این زمینه، به طور کلی، بررسی مقررات و قرار و مدارهایی که نوعا بر دسترسی به رسانه ها برای بازیگران سیاسی حاکم اند، اهمیت زیادی دارند. همچنین جنبه های سازمانی تولید رسانه ها هم حائز اهمیت است، زیرا ممکن است همین مقررات و قرار و مدارها، در ایجاد و گسترش پوشش ارتباطی، به سود یا به زیان ارتباط گران سیاسی عمل کنند.البته، رسانه ها واقعیت و جهت داری سیاسی را به سادگی و به شکلی خنثی و بی طرفانه گزارش نمی دهند که در صحنه سیاسی از اطراف آنان جریان دارد. بنابراین واقعیت های سیاسی ساخته شده توسط رسانه ها در واقع به معنای همان رویدادهایی است که خود رسانه ها می سازند و پخش می کنند یا پوشش می دهند، یا واقعیت رسانه ای. تبلیغات سیاسی ساخته شده توسط رسانه ها نیز تحت تأثیر همان واقعیات رسانه ای است. همانطور که تحقیقات مختلف نشان داده تبلیغات سیاسی از طریق رسانه ها نقش مهمی در شکل گیری نگرش ها دارد. رسانه ها در این بین نقش واسطه، رابط و یا ابزار ارتباطی را ایفا می کنند. این عامل به عنوان پخش کننده یا گسترش دهنده سایر عوامل عمل می کند. تبلیغات سیاسی از طریق رسانه ها اثرات متفاوتی بر روی مخاطبان دارد و تاثیر هر کدام به جذابیت، تحریک پذیری، مدنظر داشتن ویژگی های مخاطبان، نحوه ارائه پیام و نیز گستره نفوذ رسانه مورد استفاده بستگی دارد، در نتیجه تبلیغات سیاسی به صورت یک علم درآمده است که دارای فرضیه ها، اصول و قوانین خاص خویش می باشد و شخص یا رسانه ای که بتواند آنرا در راه هدفهایش بهتر پیاده کند در میدان مبارزه سیاسی از حریف گوی سبقت را خواهد ربود.شیوه های به کار گرفته شده از سوی رسانه های مختلف (اعم از مطبوعات، رادیو و تلویزیون) برای ترغیب مردم به مشارکت هر چه بیشتر در عرصه سیاسی نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بهترین نمونه تبلیغات سیاسی رسانه ای بود که هر کدام فرصت یافتند تا قدرتشان را در عرصه تبلیغات سیاسی و تأثیرگذاری بر مخاطب با استفاده از شیوه های مختلف به منصه ظهور برسانند. برجسته سازی برخی سوژه ها و رویدادها، توجه به نیاز خاص مخاطب با توجه به نظریه هایی چون «نیازجویی مخاطب» ، «تزریقی» ، «استحکام» و «وابستگی مخاطب» ، تحلیل محتوای اخبار و گزارش های خبری خاص و مناظره های تلویزیونی کاندیداها و بسیاری از وجوه دیگر از جمله مواردی هستند که هر یک دستمایه ای برای تبلیغات سیاسی در رسانه های مختلف بوده است.بررسی و مطالعه طرح کارایی تبلیغات سیاسی و روش های مخالف آن با توجه به معیار قصدها و منظورهای ارتباط گران، نشان می دهد که برخی موارد در رسانه های مختلف اهمیت و تاثیر بیشتری دارند. این موارد عبارتند از: تصویر بصری سیاستمداران در شکل دادن به ادراک های رأی دهندگان، «پوشش جهت دار» رسانه ها بر نتایج انتخابات، و رابطه میان «افکار عمومی» و تلاش های سیاستمداران و سازمان های رسانه ها برای ایجاد دستورگذاری. برای مثال هر کدام از روزنامه ها فرصت یافتند براساس دید سیالی و تفکر خاص خودشان با اخبار و رویدادهای انتخاباتی برخورد کنند که این برخوردهای متفاوت در تیترها بروز می کرد و هر کدام با تحلیل و تفسیرهای موشکافانه سعی می کردند بر ذهن و رأی مخاطبان تاثیرگذار باشند زیرا در میان رسانه ها، رسانه های چاپی از راه های مستقیم تری در جهت دهی فرایندهای سیاسی مشارکت دارند. همچنین رسانه های دیداری _ شنیداری و شنیداری (رادیو و تلویزیون) با حوزه نفوذ جغرافیایی و زمانی وسیع به عنوان یکی از بهترین امکانات برای القاء تفکر و نگرش استفاده می شود. استفاده از این امکانات برای تبلیغات سیاسی هزینه های بسیار بالایی را دربر خواهد داشت، ولی اگر مبلغ تاثیر آنرا بر مخاطب تشخیص دهد بیشترین سرمایه گذاری را بر روی آن می کند. مثلا در غرب اعتقاد بر این است که هر یک دلاری که برای تبلیغات مصرف گردد از هر ده دلار مصرفی برای تامین تسلیحات و امکانات جنگی ارزشمندتر و پرمنفعت تر است.استفاده و ورود رسانه های الکترونیکی مثل ماهواره، اینترنت، کاربردهای تعاملی کابل و ویدئوتکس، فیبرهای نوری تسریع شده و... در عرصه مبارزات سیاسی و تبلیغات سیاسی سرعت و پیچیدگی رای گیری نامزدهای انتخاباتی را چنان افزایش داده است که می تواند موثر بودن یک مبارزه را در بازاریابی و معرفی نامزد یا هدف آن به نحو چشمگیری بالا ببرد. همچنین استفاده از رسانه های جدید در مبارزات سیاسی و تبلیغات سیاسی مثل انتخابات ممکن است آثار دوگانه، متمرکز کننده و تمرکز زداینده داشته باشد. از یک جهت رسانه های الکترونیکی به نامزدها اجازه می دهند از نهادها و موسسات میانجی سنتی مانند احزاب و گروه های خاص و همچنین روزنامه نگاران بی نیاز شوند و با پست و نامه و گردهمایی های از راه دور (تله کنفرانس) مستقیما به مخاطبان دسترسی پیدا کنند. از این جهت رسانه های جدید ممکن است احزاب را تضعیف کنند، رشد گروههای ذی نفع را آسان کنند و از نفوذ دروازه بانان رسانه ای بکاهند و به این ترتیب باعث تمرکززدایی کنترل بر مبارزات شوند. از جهت دیگر اتکای بیشتر بر رسانه های ارتباطی الکترونیکی ممکن است نقش فاصله را در شکل گیری و تصمیم گیری گروه های ذی نفع کاهش دهد. چنین نتیجه ای می تواند سازمان های سیاسی محلی را تضعیف و سازمان های منطقه ای و ملی را تقویت کند. به علاوه رسانه های الکترونیکی با دادن امکان توسل به مخاطبان در سطح ملی به گروه ها، ممکن است کنترل مبارزه را در سازمان های ملی، احزاب و گروه های ذی نفع که می توانند منابع و متخصصان مورد نیاز را برای اداره کردن یک مبارزه، از طریق تکنولوژی پیشرفته سازمان دهند، متمرکز کنند.استفاده و دسترسی متفاوت به رسانه های الکترونیکی توسط گروه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی می تواند منجر به نابرابری در دسترسی به دیگر منابع سیاسی شود. اعضای مرفه تر اجتماع دسترسی بیشتری به منابع کامپیوتری مانند چاپگرهای سریع، واژه پردازی و نرم افزار مدیریت دارند. به این ترتیب رسانه های جدید به جای برابر کردن نفوذ گروه ها ممکن است نابرابری ها را بیشتر کنند و نفوذ نسبی گروه های مختلف سیاسی و اقتصادی را در جامعه تغییر دهند.در ضمن از آنجایی که امروزه دیگر به رسانه ها و تبلیغات رسانه ای به عنوان فرایندی یک سویه، نگریسته نمی شود و بازخوردهای اخذ شده از مخاطبان رسانه، این حجت را بر کارگزاران رسانه ای تمام می کند که تهیه و تولید پیام های تبلیغی بدون در نظر گرفتن شخصیت و روحیه مخاطبان تاثیر عمیق و ماندگاری بر نگرش آنها نخواهد گذاشت چرا که این ارتباط دو سویه، برایندی را به وجود می آورد که نتیجه آن شکل گیری و یا تغییر نگرش مخاطبان نسبت به موضوعات ارائه شده است. زیرا مخاطبان در حال حاضر گزینشگر و عاقل هستند (مخاطب فعال) و به تبلیغات سیاسی می اندیشند و بعد تصمیم می گیرند بنابراین گسترش اطلاعات دقیق و همه جانبه و امکان رفت و برگشت اطلاعات چه به لحاظ ضرورت های ملی و چه از حیث ضرورت های بین المللی الزامی است و رسانه های داخلی باید فارغ از ابعاد مادی و به صورت واقع گرایانه و در چارچوب مصالح جامعه به گسترش اطلاعات، اخبار و تبلیغ بپردازد که در غیر این صورت کشورهای جهان سوم و در حال توسعه با یک جریان یک طرفه اطلاعات و پیام های سیاسی تبلیغی از طرف کشورهای توسعه یافته مواجه خواهند شد. ( برگرفته از سایت آفتاب) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه