سوره بقره آیه ۳۷ «آدم از خدای خود کلماتی آموخت که به موجب پذیرفتن توبه اش گردید»آن کلمات چیست؟

در اینکه مراد از کلمات که حضرت آدم جهت قبولی توبه اش از خداوند دریافت کرد چه بود در میان مفسران گفتگو است. برخی آن را همان جملات سوره اعراف آیه 23 دانسته اند قالا ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفر لنا و ترحمنا لنکونن من الخاسرین دانسته اند. برخی آن را به حسب آنچه که در روایات نیز آمده است این جملات دانسته اند: اللهم لا اله الا انت سبحانک و بحمدک رب انی ظلمت نفسی فاغفر لی انک خیر الغافرین اللهم لا اله الا انت سبحانک و بحمدک ربی انی ظلمت نفسی فارحمنی انک خیر الراحمین اللهم لا اله الا انت سبحانک و بحمدک ربی انی ظلمت نفسی فتب علی انک انت التواب الرحیم و در روایات متعددی نیز از طرق اهل بیت(ع) وارد شده. که مقصود از کلمات تعلیم اسماء بهترین مخلوقات خداوند یعنی خمسه طیّبه آل عبا محمد(ص) و علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) بوده و حضرت آدم(ع) با توسل به این کلمات از درگاه خداوند تقاضای بخشش نمود وخدا او را بخشید. این تفسیرهای سه گانه منافاتی با هم ندارد و ممکن است که مجموع این کلمات به حضرت آدم جهت پذیرش توبه اش تعلیم داده شده باشد (تفسیر نمونه، 1/197، تفسیر برهان، 1/86ـ89) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه