من رابطه جنسی بر قرار کرده ام و اکنون پشیمان هستم، تکلیف چیست؟

این رابطه در صورتى حرام است و نیاز به توبه دارد که محرم نباشید و عقد نکرده باشید . در این صورت اگر چه شما به گناه کبیره اى آلوده شده اید ، ولى به این دلیل که کاملا پشیمان هستید و تصمیم قاطع به ترک چنین گناهانى دارید ، از توبه کنندگان واقعى محسوب مى شوید و نه تنها خداوند از شما متنفر نیست بلکه به فرموده خود توبه کنندگان را دوست دارد . ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین . توبه از اعمال و گناهانى چون زنا ، به پشیمانى و ترک واقعى آنها است . گناه ، یعنى پشت به خدا کردن و در راهى رفتن که انسان را از خدا دور مى کند . اثر معنوى این دور شدن از خدا ، تاریک شدن دل است ، زیرا خداوند نور آسمان و زمین است - الله نور السموات و الارض - و دور شدن از خدا ، یعنى دور شدن از نور و تاریک شدن باطن انسان . توبه در مقابل آن است . یعنى بازگشت از راه تاریک گذشته و حرکت به سوى نور خداوند که خوب طبعا اثرش نورانى شدن انسان است و تاریکى هاى گذشته با نور الهى که بر دل مى تابد از بین خواهد رفت . پاره‌اى از روایات ارکان توبه نصوح را چهار چیز شمرده‌اند : . 1 ندامت قلبى . 2 استغفار با زبان . 3 کردار نیک و کنار گذاشتن گناه . 4 عزم بر عدم بازگشت به گناه . توبه به ضمیمه عمل صالح که گناهان را به حسنات تبدیل مى‌کند ، توبه‌اى است که هرگز شکسته نشود . به کار بستن این راه کارها ، براى تبدیل سیئات به حسنات ، دشوار مى‌نماید ولى ناممکن نیست و انسان نباید از رسیدن به این مرتبه نومید گردد . بنابراین براى آنکه خداوند گناهان گذشته ما را ببخشد و آن‌ها را به حسنه تبدیل کند باید اولاً از انجام گناهان گذشته پیشمان بود ثانیاً با اعمال صالح اثرات توبه را در وجود خود مستقر سازیم . ابو حامد غزالى در کتاب احیاء چنین مى‌گوید : اگر معنى قبول را فهمیده باشى شک نخواهى داشت که هر توبه صحیحى پذیرفته و مقبول است . کسانى که به نور بصیرت مى‌بینند ، و از انوار قرآن مدد مى‌گیرند ، مى‌دانند که هر قلب سلیمى مقبول خدا و در آخرت در جوار او بهره‌مند از نعمت اوست ، و آمادگى دارد که با چشم خود به وجه اللّه بنگرد . و مى‌دانند که قلب در اصل ، سلیم آفریده شده است زیرا هر نوزادى با فطرت خدا پرستى آفریده مى‌شود امّا آن سلامت توسط کدورتى که گرد و غبار گناهان بر آن ایجاد مى‌کنند از دست مى‌رود . و مى‌دانند که آتش ندامت این کدورت و غبار را از بین مى‌برد و نور حسنه ظلمت سیئه را از بین مى برد . ظلمت معاصى طاقت مقابله با نور حسنات را ندارد ، همچنان که ظلمت شب در مقابل نور روز ، و همچنانکه کدورت چرک در مقابل سفیدى صابون . همانطور که اگر انسان با لباسى که در تن دارد دست به کارهاى پست بزند لباسش کثیف مى‌شود ، و چون آن را با آب گرم و صابون بشوید پاکیزه مى‌شود ، بکار بردن قلب در شهوات ، آن را کثیف مى‌کند و چون آن را با آب اشک و آتش ندامت بشوید پاکیزه و طاهر خواهد شد ، و هر قلبى پاکیزه و طاهر شد مقبول است ، مگر آن که چرک ، چنان در طول زمان متراکم شود که در متن لباس نفوذ کند . که در این صورت صابون قادر به دفع و ازاله آن نیست . گناهان نیز این چنینند که چون بر قلب متراکم شوند ، و لایه‌اى از پلیدى تشکیل دهند ، دیگر راه بازگشت و توبه وجود ندارد . گاهى انسان با زبان مى‌گوید توبه کردم ولى به لباسشویى مى‌ماند که با زبان بگوید لباس را شستم و وارد عمل نشود ، همانطور که این کلام لباس را تمیز نمى‌کند و نمى‌تواند صفت موجود در آن را عوض کند ، مگر ضد آن صفت را در آن ایجاد نماید ، آن کلام هم باعث سفیدى قلب نمى‌شود . براى جبران ، سعى کنید تاریکى حاصل در قلب را با معنویت و انجام کارهاى خوب پاک نمایید و هر وقت یاد گناهان خود افتادید استغفار کنید و از خداوند بخشش بخواهید . خداوند مهربان و آمرزنده است در صورت توبه و جبران ، دیگر نگران عذاب و رحمت خداوند نباشید . در ادامه خوب است توجه داشته باشید که هر گناهى قابل توبه است و خداوند خود فرموده است : « ان الله یغفر الذنوب جمیعا خداوند همه گناهان را مى آمرزد . در برخى موارد مانند غیبت و تهمت طلب رضایت از غیبت شونده نیز در صورت امکان لازم است ، ولى در مورد گناهانى همچون زنا ، پشیمانى واقعى ، تصمیم بر عدم تکرار و طلب مغفرت از خداوند براى توبه کافى است . در آیه 70 سوره فرقان بیان شده است : « إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آوردند و عمل صالح انجام دهند که خداوند گناهان آنان را به حسنات تبدیل مى‌کند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است » . بنابراین نباید اینچنین نگران و ناامید باشید ، حتما خداى متعال شما را دوست دارد . اگر دوست نداشت توفیق ترک گناه و همچنین چاره جویى براى جبران آن را به شما نمى داد . قرآن مجید مى‌فرماید : « و هُو الّذِى یقْبل التّوبه عن عِبادِه » او کسى است که توبه را از بندگان خود مى پذیرد . ( 42 : 25 ) . و مى‌فرماید : « غافِرِ الذّنْبِ وَ قابِلِ التَّوبِ » خداى متعال بخشنده گناهان و توبه پذیر است ( 40 : 3 ) . امام باقر علیه السلام به محمد بن مسلم چنین مى‌فرماید : وقتى که مؤمن توبه مى‌کند ، گناهان قبل از توبه‌اش بخشیده مى‌شود ، پس او باید براى بعد از توبه عمل کند . ولى آگاه باشید بخدا قسم این مزیت فقط براى اهل ایمان است . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه