لفظ شاه در تصوف به چه معنا است؟ و نماد چه چیزی است؟

برخی از سلسله‌های تصوف، مشایخ و اقطاب خود را با عنوان «شاه» یاد می‌کنند. و با توجه به این‌که آنان تلاش می‌کنند که خود را به امام علی(ع) منتسب کنند، در موارد بسیاری نام حضرتشان را در القابشان - که در بسیاری از موارد نام اولیه و واقعی آنان نیست - بگنجانند. برخی از آنان از این القاب سلطنت معنوی را اراده کرده‏‌اند.[1]در سلسله‏‌های‏ صوفیه پس از قرن هفتم هجری کلمه‌‏ی شاه جانشین کلمه‌‏ی شیخ شد که در قرون پیشین درباره‌‏ی سران و بزرگان متصوفه به کار می‏‌رفت‏.شاه نعمت الله ولی، شاه داعی شیرازی، شاه ولی الله دهلوی، صفی علی شاه، نور علی شاه و دیگران بر همین مبنا به لقب شاه شهرت یافته‌‏اند.[2]البته در برخی از کشورهای اسلامی، به خصوص در شبه قاره‌ی پاکستان و هند، سیدها را بنابر احترام خاص «شاه» می‏‌گویند و صوفیه غیر سید را هم گاهی احتراما شاه می‏‌نامند.[3] .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه