در احادیثی از گریه کردن بر مرده نهی صورت گرفته اما در حدیث دیگری می خوانیم که 5 تن بیش از دیگران در عالم گریسته اند از آن جمله حضرت فاطمه زهرا(س) و امام سجاد(ع) و آن هم درعزا، سوگ و ماتم پدران بزرگوار و مقدس شان) .

1 ـ گریه از ترس خدا، رسول اکرم(ص)می فرماید: خوشا چهره ای که خداوند به آن می نگرد در حالی که از ترس خدا بر گناهی که کرده می گرید و جز او کسی از آن گناه آگاه نیست 2-گریه بر حال خود: خداوند به موسی فرمود: تا در دنیا هستی به حال خود گریه کن و از هلاکت و مهلکه ها بترس و مبادا رزق و برق زندگی دنیا ترا بفریبد 3 ـ گریه بر مصائب اهل بیت(ع). حضرت رضا(ع) فرمود: هر آن کس مصائب ما را به یاد آورد و گریه کند روز قیامت با ما و در درجه ما باشد، و کسی که چون مصائب ما را به یادش آرند، بگرید و دیگران را بگریاند دیده اش گریان نشود در روزی که چشمها گریانند و هر کسی که در مجلسی حضور یابد که امر ما را در آن مجلس زنده می دارند دلش نمیرد در روزی که دلها بمیرند 4-گریه در فقد عزیزان: امام صادق(ع) فرمود: هر که بترسد که در مصیبتی حالت دق به وی دست دهد مقداری اشک بریزد که آن حالت را تسکین بخشد همچنین روایاتی داریم که می گوید حضرت پیغمبر در مرگ فرزندانش گریه می کردند. 5-گریه بر مال دنیا: روزی امام سجاد(ع) سائلی را دیدی که می گریست فرمود: اگر همه ثروت دنیا در دست او بود و از دستش می رفت شایسته نبود بر آن بگرید. به هرحال در روایات از گریه کردن عادی در مرگ و فقد عزیزان نهی صورت نگرفته و احتمالاً فقط مواردی که بی تابی بیش از حد بوده و یا از روی این که گریه فائده ای به حال مرده داشته باشد و یا این که مثلاً با گریه مرده زنده می شود نهی شده و الا گریه یک عنصر ابراز احساسات عاطفی و جلوگیری از آن به هیچ وجه منطقی نیست و همان طور که گفته شد و شما هم ذکر کرده اید بزرگان ما هم این گونه بوده و در بعضی موارد خصوصاً در مورد مصائب اهل بیت(ع) سفارشاتی شده است. برای اطلاعات بیشتر می توانید به سایتهای امام علی(ع) و یا سایت www.ghadeer.org مراجعه فرمانید. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه