با سلام مدتی است که گرفتار افکاری شدم که به شدت آزارم می دهد . احساس میکنم به فردی علاقه دارم و به او فکر می کنم اما احساس می کنم خدا از این عمل راضی نیست و دوست ندارم با این کار از خدا فاصله بگیرم . حس خوبی که با عبادت قبلا داشتم اکنون به آن کیفیت نیست . تمام تلاشم را می کنم که فراموشش کنم اما خیلی موفق نیستم . نگرانم از اینکه خدا مرا نبخشد .باید چه کار کنم ؟؟؟

دخترم از اینکه به ما اعتماد کرده و چنین مسئله خصوصی ای رو با ما درمیون گذاشتنی ازت ممنونیم.دوست خوبم؛ سؤالتان اندکی مبهم است. مشخص نکردید که فرد مورد علاقه تان همجنس شماست یا خیر؟ به نظر می رسد که این فرد نامحرم است لذا ما بر این اساس مطالبی را بیان می کنیم.رعایت چند نکته به شما دوست عزیز توصیه می شود: - باید عوامل و اسبابی که خاطره آن فرد را در ذهن شما زنده می کند از جلوی چشم خود دور کنید و تا می توانید از قرار گرفتن در موقعیت دیدار وی پرهیز کنید؛ مثلا اگر ممکن است از مسیر دیگری عبور نمایید.-  خود را با فعالیت های مثبت مشغول کنید. (مثل ورزش، مطالعه، تفریح سالم و...)- با دوستان صالح و مؤمن که اهل انجام معصیت نیستند ارتباط برقرار کنید.- با قرآن و روایات انس داشته باشید و احادیثی که در مذمت گناهان مورد نظرتان وارد شده را مطالعه نمایید.- به اهل بیت (علیهم السلام) بویژه حضرت صدیقه ی طاهره (سلام الله علیها) توسل داشته باشید.- سعی کنید دائم الوضو باشید؛ چرا که وضو نور است و به انسان نور تقوا می دهد و هر گاه فکر گناه و ارتباط مجدد به ذهنتان رسید دوباره وضو گرفته، دو رکعت نماز بخوانید و به خدا پناه ببرید.- در سجده های خود، 7 مرتبه ذکر «یا ارحم الراحمین» را بگویید و از خداوند کمک بخواهید.- با دعا انس داشته باشید؛ بخصوص دعاهای صحیفه ی سجادیه.- در نماز جماعت و جلسات مذهبی شرکت کنید.- یکی از مواردی که در این راستا قطعا مؤثر است مداومت بر ذکر یونسیه در سجده می باشد. هر روز هر چه می توانید (بهتر است کمتر از 400مرتبه نباشد) به سجده رفته و ذکر شریف (لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین) را تکرار نمایید. - دوست خوبم؛ تا زمانی که فقط در حد فکر و خاطره باشد برایتان گناهی نوشته نمی شود. اما توجه به این نکته مهم است که؛  انسان بر اساس افکارش عمل می کند. لذا فکر گناه مقدمه ی انجام گناه است. بنابراین باید تمام تلاش خود را بکنید تا افکارتان را در جهت صحیح سوق بدهید.توضیح بیشتر:دوست عزیز؛‌ خدای رحمان در توبه و بازگشت را به روی تمامی بندگانش گشوده؛ در طول زندگى انسان ها امکان لغزش ها و خطاها وجود دارد، و اگر درهاى بازگشت و توبه بسته شود، سبب دلسردى و ناکامى آدمى شده و او را از پیمودن راه کمال باز مى دارد.باید اراده تان را تقویت کنید. مهمترین عامل ضعف و سستی در اراده ، ضعف در بینش الهی و توحیدی و ضعف در شناخت خود و ارزشهای والای انسانی است. پس لازم است با خود خلوت کنیم و بیاندیشیم که خدای مهربان و حکیم ما را برای چه هدفی خلق کرده است ؟ آیا برای اینکه دو روز دنیا همچون چارپایان بخوریم و بخوابیم و ازدواج کنیم و... ؟ یا برای هدفی بالاتر و برتر ؟ در عاقبت گناهکاران بیاندیشیم و ببینیم به کجا رسیدند ؟ در آیات و روایاتی که درباره ی گنه کاران آمده ، تفکر کنیم .امام صادق ( علیه السلام) می فرمایند: هرگاه آدمی گناهی کند , نقطه سیاهی در دلش پدید می آید. اگر توبه کند آن نقطه پاک میشود و اگر بازهم گناه کرد آن نقطه بزگتر می شود ، تا جایی که همه ی دلش را فرا می گیرد و زان پس هرگز روی رستگاری را نمی بیند. (میزان الحکمه/ ج 4 / ص 1899)امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه ) می فرمایند : «انسان لااقل هر شب و روزی مقداری , ولو کم هم باشد فکر کند در اینکه آیا مولای او که او را در این دنیا آورده و تمام اسباب آسایش و راحتی را از برای او فراهم کرده ، و بدن سالم و قوی ..... به او عنایت کرده ....و از طرفی هم این همه انبیا فرستاده و کتابها نازل کرده و راهنماییها نموده و دعوتها کرده , آیا وظیفه ی ما با این مولای مالک الملوک چیست ؟ آیا تمام این بساط , فقط برای همین حیات حیوانی و اداره کردن شهوت است که با تمام حیوانات شریک هستیم یا مقصود دیگری در کار است ؟ .....اگر انسان عاقل لحظه ای فکر کند می فهمد که مقصود از این بساط , چیز دیگری است ! و منظور از این خلقت ، عالم بالا وبزرگتری است ؛ و این حیات حیوانی مقصود نهایی انسان نیست . انسان عاقل باید در فکر خودش باشد و به حال بیچارگی خودش رحم کند و با خود خطاب کند ! ای نفس شقی که سالهای دراز در پی شهوت عمر خود را صرف کردی و چیزی جز حسرت نصیبت نشد , خوب است قدری به حال خود رحم کنی ؛ از مالک الملوک حیا کنی ، و قدری در راه مقصود اصلی قدم زنی . .....و سعادت همیشگی را به شهوات چند روزه ی فانی مفروش...» (چهل حدیث، ص6و7) راه های تقویت اراده:- تقویت بینش : بدانیم و باور کنیم که معصیت , خواری می آورد و طاعت , عزت . رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم ) فرمودند : هر کس که می خواهد بدون آنکه مالی در کف داشته باشد بی نیاز باشد و بدون آنکه فامیلی وعشیره ای و خدم و حشمی داشته باشد ، عزیز و محترم باشد و بدون آنکه در راس یک قدرت اجتماعی باشد و پستی را قبضه کرده باشد , مهابت وصلابت داشته باشد ، راهش این است که خود را از خواری معصیت و گناه , خارج کند وبه عزت طاعت پرودگار , پیوند کند . تقویت اینگونه تفکر در زندگی و باور به اینکه با گناه و ارتباط با نامحرم، جز خواری نصیبمان نخواهد شد ، موجب می گردد ، عزم واراده ی انسان قوت یافته و در جهت صلاح خویش و پرهیز از گناه تلاش کند .- تمرین در جهت تطهیر قوای فکری : انسان هر قدر هم از معاصی دوری کرده , سعی در ترک محرمات کند ، و به عبارت دیگر هر قدر ، اراده ی خود را در اجتناب از معصیت قوی کند ، اما اگر فکر پاک وطاهر و به دور از معصیت نداشته باشد , سعی و تلاش و اراده ی او نتیجه ای نخواهد داد ؛ چرا که معمولا قبل از فعل معصیت ، فکر معصیت به سراغ انسان می آید و فکر آلوده ، همه ی اراده ها را ضعیف خواهد کرد .بنا براین شما دوست عزیز , سعی کنید فکر خود را به امور شریف و پاک مشغول دارید و هرگاه فکر برقراری ارتباط با نامحرم،  به سراغتان آمد ، با یاد خدا و تغییر حالت و وضو و توسل ، آن فکر را از خود دور کنید .موفقیت دراین امر ، اراده ی شما را در امور دیگر تقویت خواهد کرد . - ارزش قائل شدن برای خود : انسانی که روح خود را الهی می داند و هدفی مقدس دارد ، برای خود ، ارزش قائل است ؛ و در جهت هدف خود سعی وتلاش می کند . به عبارت دیگر انسانهایی که ازکرامت نفس برخوردارند , خود را به ارزانی یک گناه , نمی فروشند .در نهج البلاغه علی (علیه السلام) می فرماید: «من کرمت علیه نفسه هانت علیه شهوته ؛ کسی که شخصیت و کرامت نفس داشته باشد یعنی نفسش برایش عزت و شرف داشته باشد, شهوات و میل های نفسانی در نظرش خوار و پست و کوچک است» این بدان معنی نیست که انسان با عزت اصلاً شهوات نداشته باشد بلکه شهوات در تملک و کنترل او باید باشد و از راه شرعی به ارضای آنها بپردازد به عبارت دیگر میل ها در کف انسان اسیر باشند نه اینکه انسان اسیر و بنده ی آنها باشد.  – دوری از حب و علاقه ی دنیا : یکی از عوامل مهم در ضعف اراده حب دنیا است . در روایت هست که حب الدنیا راس کل خطیئه. دنیا دوستی مهمترین اثرش این است که اراده خیر را در انسان تضعیف می کند و ریشه تمامی خطاهای آدمی است. البته نداشتن حب دنیا به منزله ی عدم استفاده از دنیا نیست ؛ بلکه به این معنا است که از دنیا به اندازه ی نیاز بهره مند گردیده , از دنیا زدگی و غوطه ور شدن در تجملات وتنوع طلبی اجتناب کنید ؛ در این صورت قوای جسمانی و فکری شما در جهت مثبت و رشد و تعالی صرف خواهد شد . - خودسازی و کسب آزادی معنوی: تا زمانی که انسان اسیر خواهش های نفسانی، شیطان و لذت طلبی های افراطی است، اراده قوی ای برای حرکت های معنوی نخواهد داشت، بنابراین بهترین عامل تقویت اراده خود سازی است. تنظیم همراه با اعتدال در غرایز و مبارزه با هواهای نفسانی و عادت هایی همچون خوردن و خواب و شهوت ها در این زمینه بسیار موثر است.- یاد مرگ: یکی از عوامل مهم تقویت اراده در اخلاق یاد مرگ است. مرگ اندیشی و یاد اینکه انسان پس از چند سال یا حتی ممکن است چند لحظه دیگر از این دنیا برود و گرفتار آثار و عواقب کارهای خود شود، عامل مهمی در تقویت اراده انسان برای حرکت به سوی خدا و دوری از گناهان است. یاد مرگ سبب بازداشتن انسان از بیهودگى و بازى هاى دنیوى مى شود: امام علی (علیه السلام)می فرماید:«به خدا سوگند، یاد مرگ مرا از هزل و بیهودگى منع مى کند» ( نهج البلاغه، خطبه 84، ص 66)خلاصه کلام اینکه: -اگر انسان از افعال ناپسند خویش پشیمان بوده و در صدد اصلاح و جبران است گام هایی اساسی در جهت توبه برداشته است و به هیچ عنوان جایی برای ناامیدی نیست و نه تنها خدای رحمان گناهان گذشته او را می آمرزد بلکه هرچه بنده جدیت و خلوص بیشتری در جهت اصلاح نفس داشته باشد بیشتر بابهای رشد و کمال و سعادت را برای وی خواهد گشوددوست عزیز؛ اگر انسان بینش خود را اصلاح کند و تنها کارگردان عالم را خدا بداند و بتواند ارتباطش را با خالقش قوی نماید هرگز به سمت گناه، نخواهد رفت .بهترین راه ارتباط با خدای رحمان، از طریق قرآن و اهلبیت عصمت و طهارت(علیهم السلام)می باشد.برای شما دوست عزیز آرزوی موفقیت دارم.     .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه