تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
روایات و احادیث فراوانی در منقبت و فضیلت امام علی(ع) در منابع روایی فریقین وجود دارد؛ تا جایی که برخی از اندیشمندان اهلسنت کتاب مستقلی در این زمینه تدوین کرده،[1] و در همین راستا روایاتی را نقل نمودهاند که بر اساس آنها نگاه کردن به حضرت علی(ع) و نیز به یاد آنحضرت بودن، نوعی عبادت و بندگی شمرده شده است:1. «ذِکْرُ عَلِیٍّ عِبَادَةٌ»؛[2] راویان این حدیث، عائشه و ابن عباس از رسول خدا(ص) هستند.2. «النّظَرُ إلى وَجهِ عَلیّ عبادَةُ»؛[3] راویان این حدیث عبارتاند از: عبدالله بن مسعود، معاذ بن جبل، عائشه، عمران بن حصین، جابر بن عبدالله، واثلة ابن أسقع، و ابوبکر.حاکم نیشابوری این روایت را در کتاب مستدرک خود بر صحیحین آورده است، بدین معنا که روایت یاد شده طبق ضوابط و شرایطی که بخاری و مسلم برای صحیح دانستن روایات در کتابهای صحیح خود ذکر کردهاند، این روایت نیز صحیح تلقی میشود، اما با این وجود، آنان از نقل این دسته از روایات خودداری کردهاند. حاکم نیشابوری صراحتاً به صحیح بودن اسناد این روایت از دیدگاه رجالی اهلسنت اذعان کرده است. [4]در توضیح این احادیث چند نکته بیان شده است:الف. به دلیل وجود آثار عبادت و نورانی بودن چهره آنحضرت و نشانههای سیادت و بزرگی، نگاه کردن به او انسان را وادار به گفتن کلمه «لا إله إالا الله» میکند[5] که این خود عبادت است.[6]ب. کسی نگاه به او عبادت است که تمام گفتار و کردار او انسان را به توحید رهنمون میشود. بر این اساس، ذکر و یاد حضرت علی(ع) و سیره الهی او که سراسر اخلاص و بندگی و جانبازی در راه خدا بوده است، نیز عبادت به شمار خواهد رفت. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.