من می خواهم بدانم که چرا خدا جهان را آفرید؟

خداوند متعال غایه الغایات است و بذات خود عالم است و علم او به ذات خود مایه ابتهاج و عشق به ذات خود اوست برای خود او. خداوند عاشق ذات خود است و چون عاشق ذات خود است، عاشق آثار و تجلیات خود هم می باشد و در نتیجه آثار و تجلیات خود را بروز می دهد. این واقعیت را عبدالرحمن جامی به نظم آورده است جمله ای از ابیات ایشان به شرح ذیل است: در آن خلوت که هستی بی نشان بود  ***  به کنج نیستی عالم نهان بود وجودی بود از قید دوئی دور  ***  ز گفتگوی مایی و تویی دور وجودی مطلق از قید مظاهر  ***  ز نور خویشتن بر خویش ظاهر دل آرا شاهدی در جمله غیب  ***  منزه دانش از هر تهمت عیب نه با آئینه رویش در میانه  ***  نه زلفش را کشیده دست شانه نوای دلبری با خویش می ساخت  ***  قمار عاشقی با خویش می باخت ولی ز آنجا که حکم خوبروئیست  ***  ز پرده خوبرو را تنگ خوئیست نکو رو تاب مستوری ندارد  ***  چو در بندی سر از روزن برآرد نگه کن لاله را در کوهساران  ***  که چون خرم شود فصل بهاران کند شق شقه گلریز خارا  ***  جمال خود کند زان آشکارا برون زد خیمه ز اقلیم تقدس  ***  تجلی کرد در آفاق و انفس .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه