با توجه به شناختی که امام(ره) از مهندس بازرگان داشتند چرا وی را به نخست وزيری انتخاب کردند؟

در پاسخ به اين سؤال دو نکته را می توان يادآور شدنخست: امام خمينی(ره) باتوجه به رهبری حکيمانه ای که داشتند از سعه صدر بالايی برخوردار بودند از اين رو تا جايی که مصلحت کشور بود به افراد ميدان کار می دادند بطور مثال به اولين رئيس جمهور که آقای بنی صدر بودند عليرغم نصايح و گوشزدهايی که به ايشان داشتند فرصت دادند تا جايی که امکان دارد راه بازگشت را برای وی گذاشتند و يا با فرصت دادن به ايشان جايی برای بهانه جويی باقی نماند و در واقع اين کار اتمام حجتی بود برای وی تا بگويند امکان و فرصت خدمت به اين مردم برای ايشان وجود دارد، در خصوص آقای بازرگان هم همينطور بود و با توجه به اين که ايشان شخص مطرحی بودند و سابقه فعاليت های دينی و سياسی هم داشتند و در ميان دوستان و برخی جريان ها نفوذ داشتند و نيز ارتباطاتی هم با ياران امام همچون مرحوم مطهری و ... داشتند از اين رو معرفی ايشان به عنوان نخست وزير در واقع فراهم آوردن فرصت و امکان برای خدمت به اين مردم بوده است البته آقای بازرگان از دوران نهضت ملی نفت در مسائل سیاسی وارد شده بودند و شخص شناخته شده ای بودند منطقی هم بود که امام(ره) از نيروی ايشان ( البته فارغ از تعلق و وابستگی ايشان به گروه نهضت آزادی که اين نکته هم در حکم نخست وزيری آمده بود) استفاده نمايند و ايشان را به عنوان نخست وزير معرفی و تا جايی که امکان دارد حمايت نمايند و لکن آقای بازرگان بيشتر تمايل داشتند امام و رهبری دينی در قم خلاصه و محصور گردد و کاری به اوضاع و مسائل کشور نداشته باشند از اين رو جايگاه و مقبوليت مردمی خود را از دست دادند و برای همين توجیهی برای باقی ماندن درآن جايگاه را نداشته و استعفاء دادند[1].دوم : برخی اظهارات و خاطرات ياران امام(ره) گواهی می دهد که امام (ره) آقای بازرگان را از همان سالهای چهل به خوبی می شناختند و یاران انقلاب و مبارزين را از ائتلاف و همکاری با آن ها باز می دارند در هرصورت ياران نزديک به امام (ره) ايشان و گرايشات وی را تا حدودی می دانستند و از اين باب هوشياری لازم را داشتند، به خصوص اين که شناخت و تجربه نهضت ملی شدن نفت و بی مهری مصدقی ها نسبت به نيروهای مذهبی را هم داشتند و امثال بازرگان هم افتخار خود را مصدقی بودن می دانستند و براين نکته در اساسنامه نهضت آزادی تصريح کرده بودند، در سال پنجاه و هفت با اوج گيری انقلاب، مسائل حقوق بشری هم مطرح گرديد و آقای بازرگان هم با اعزام کميته حقوق بشر توسط غربی ها فعال ميدان شد[2] و به تبع آن می توانست ارتباط با غربی ها را هم داشته باشد برخی از رهبران انقلابی ابراز داشته اند[3]که که تلقی غربی ها از ميانه رو بودن بازرگان و تمايلات ايشان، در واقع انتخاب آقای بازرگان به عنوان نخست وزيری را می تواند توجيه نمايد يعنی انتخاب بازرگان می توانست غربی ها را از دخالت مستقيم باز دارد، برطبق اين اظهارات انتخاب آقای بازرگان ( باوجود شناختی که به گرايش ها و تمايلات وی وجود داشته است) می تواند دليل حساب شده ای باشد، لکن به هر حال امام(ره) در خصوص انتخاب بازرگان فرمودند که من موافق انتخاب ايشان نبوده و به اصرار دوستان ، ايشان را به عنوان نخست وزيری انتخاب کرده[4] و خطرات گروه نهضت آزادی را گوشزد می نمايند[5] آن چه که بيشتر به ذهن می رسد اين است که امام(ره) و شيوه مديريت حکيمانه ايشان فرصت و امکان دادن به افراد برای خدمت به مردم و نيز اتمام حجت برای برخی از افراد و جريان ها بود و اين امر البته با رعايت مصالح انجام می گرفت انتخاب بازرگان هم از اين باب بود، هم چنين رعايت مصالح کلان کشور و انقلاب هم در آن موقع مورد لحاظ امام قرار گرفته بود و اين امر علی الظاهر می تواند دليل خوبی برای انتخاب بازرگان به عنوان نخست وزيری باشد. برای مطالعه بيشتر می توانيد به کتاب « نقش روشنفکران وابسته ( مهندس مهدی بازرگان) » که توسط مؤسسه فرهنگی قدر ولايت تهيه و منتشر شده است مراجعه نمائيد.پی نوشتها:[1]. « نقش روشنفکران وابسته ( مهندس مهدی بازرگان) » ، مؤسسه فرهنگی قدر ولايت[2] . رک تاريخ سياسی معاصر ايران، سيد جلال الدين مدنی، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسين، ج دوم[3] . مصاحبه آقای هاشمی رفسنجانی[4]. نامه امام خمينی به آقای منتظری 1/6/ 68[5] . نامه امام خمينی به وزير کشور وقت( که درآن زمان آقای محتشمی وزير کشور بودند)منبع: اندیشه قم .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه