داستان امام صادق(ع) با یکی از پیروان که به دستور آن حضرت به کوره آتش می‌رود را به طور کامل و با ذکر منبع برای ما بنویسید.

قب، [المناقب لابن شهرآشوب ] حَدَّثَ إِبْرَاهِیمُ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ مَأْمُونٍ الرَّقِّیِّ قَالَ کُنْتُ عِنْدَ سَیِّدِی الصَّادِقِ ع إِذْ دَخَلَ سَهْلُ بْنُ الْحَسَنِ الْخُرَاسَانِیُّ فَسَلَّمَ عَلَیْهِ ثُمَّ جَلَسَ فَقَالَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَکُمُ الرَّأْفَةُ وَ الرَّحْمَةُ وَ أَنْتُمْ أَهْلُ بَیْتِ الْإِمَامَةِ مَا الَّذِی یَمْنَعُکَ أَنْ یَکُونَ لَکَ حَقٌّ تَقْعُدُ عَنْهُ وَ أَنْتَ تَجِدُ مِنْ شِیعَتِکَ مِائَةَ أَلْفٍ یَضْرِبُونَ بَیْنَ یَدَیْکَ بِالسَّیْفِ فَقَالَ لَهُ ع اجْلِسْ یَا خُرَاسَانِیُّ رَعَى اللَّهُ حَقَّکَ ثُمَّ قَالَ یَا حَنِیفَةُ اسْجُرِی التَّنُّورَ فَسَجَرَتْهُ حَتَّى صَارَ کَالْجَمْرَةِ وَ ابْیَضَّ عُلُوُّهُ ثُمَّ قَالَ یَا خُرَاسَانِیُّ قُمْ فَاجْلِسْ فِی التَّنُّورِ فَقَالَ الْخُرَاسَانِیُّ یَا سَیِّدِی یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَا تُعَذِّبْنِی بِالنَّارِ أَقِلْنِی أَقَالَکَ اللَّهُ قَالَ قَدْ أَقَلْتُکَ فَبَیْنَمَا نَحْنُ کَذَلِکَ إِذْ أَقْبَلَ هَارُونُ الْمَکِّیُّ وَ نَعْلُهُ فِی سَبَّابَتِهِ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ لَهُ الصَّادِقُ ع أَلْقِ النَّعْلَ مِنْ یَدِکَ وَ اجْلِسْ فِی التَّنُّورِ قَالَ فَأَلْقَى النَّعْلَ مِنْ سَبَّابَتِهِ ثُمَّ جَلَسَ فِی التَّنُّورِ وَ أَقْبَلَ الْإِمَامُ ع یُحَدِّثُ الْخُرَاسَانِیَّ حَدِیثَ خُرَاسَانَ حَتَّى کَأَنَّهُ شَاهِدٌ لَهَا ثُمَّ قَالَ قُمْ یَا خُرَاسَانِیُّ وَ انْظُرْ مَا فِی التَّنُّورِ قَالَ فَقُمْتُ إِلَیْهِ فَرَأَیْتُهُ مُتَرَبِّعاً فَخَرَجَ إِلَیْنَا وَ سَلَّمَ عَلَیْنَا فَقَالَ لَهُ الْإِمَامُ ع کَمْ تَجِدُ بِخُرَاسَانَ مِثْلَ هَذَا فَقَالَ وَ اللَّهِ وَ لَا وَاحِداً فَقَالَ ع لَا وَ اللَّهِ وَ لَا وَاحِداً فَقَالَ أَمَا إِنَّا لَا نَخْرُجُ فِی زَمَانٍ لَا نَجِدُ فِیهِ خَمْسَةً مُعَاضِدِینَ لَنَا نَحْنُ أَعْلَمُ بِالْوَقْتِ .راوی می گوید من نزد امام صادق علیه السلام بودم سهل بن حسن خراسانی وارد شد بر امام سلام کرد ونشست , آنگاه گفت ای فرزند رسول خدا شما اهل بیت امامت وصاحب رحمت ورافتید چه چیز مانع شما است که حق خود را نمی ستانید ودر خانه نشسته اید در حالی که صد هزار شیعه دارید که برای شما شمشیر میزنند حضرت به او فرمودند بنشین ای خراسانی آنگاه به غلامشان فرمودند تنور را روشن کن غلام تنور را افروخت تا گداخته شد وآتش از آن زبانه می کشید سپس به شخص خراسانی فرمود بر خیز وداخل تنور شو خراسانی گفت ای فرزند رسول خدا مرا به آتش عذاب نکن واز من در گذر خدا از شما در گذرد حضر ت فرمود من از تو در گذشتم راوی می گوید در این بین هارون مکی که از اصحاب حضرت بود وارد شد در حالی که نعلینش در دستش بود وعرض کرد درود بر شما ای فرزند رسول خدا امام صادق علیه السلام فرمود نعلینت را بینداز ودر تنور بنشین راوی می گوید هارون مکی نعین را انداخت ودر تنور نشست و امام مشغول صحبت با خراسانی شد در مورد خراسان به گونه ای که گویا آنجا را می بیند با او سخن می گفت آنگاه فرمودند ای خراسانی برخیز ودر تنور نگاه کن ببین چه می بینی خراسانی می گوید من به سمت تنور رفتم دیدم هارون چهار زانو در تنور نشسته , از تنور بیرون آمد وبر ما سلام کرد امام به خراسانی فرمود در خراسان چند نفر مانند او می شناسی گفت بخدا قسم حتی یک نفر هم نمی شناسم , نه حتی یکنفر هم نمی شناسم , آنگاه امام فرمود ما در زمانی که حتی پنج نفر هم یاور نداریم قیام نمی کنیم وما داناتریم که چه وقت باید قیام نمود . { بحارالأنوار 47 123 المناقب 4 237 } .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه