آیا بحث رجعت را ادیانی مانند یهودیت قبول دارند یا خیر؟

بر اساس آنچه درلغت‌نامه‌ی دهخدا آمده‌است، کلمه‌ی رجعت نزد شیعه، بازگشت امام است پس از غیبت او و یا در نزد برخی ادیان، بازگشت حضرت عیسی، علیه‌السلام، به دنیا در آخر‌الزمان و یا اعتقاد به بازگشت حضرت رسول، صلی‌الله علیه و آله. البته رجعت به این معنا و مفهوم، بیش‌تر پیرامون بازگشت منجی و مصلح آخر‌الزمان است و به عبارتی موعود ملل که در تمام ادیان و مذاهب مختلف جهان، اعم از وثنیت، کلیمیت، مسیحیت، مجوسیت، اسلام و... از این مصلح آخر‌الزمان‌ که عدالت‌گستر و پایان‌دهنده‌ی جنایت‌های انسان می‌باشد، گفت‌وگو شده‌است. نوید آن مصلح بزرگ جهان، علاوه بر قرآن مجید، در تمام کتاب‌های آسمانی چون انجیل، تورات و زبور آمده‌است. اگرچه غیر از قرآن مجید، سایر کتاب‌های‌آسمانی تحریف شده‌اند، ولی جملاتی از دستبرد دیگران مصون مانده‌است. در زبور داوود، علیه‌السلام، که با عنوان مزامیر در لابه‌لای عهد عتیق آمده‌است، نویدهایی درباره‌ی ظهور مهدی موعود، عج، داده شده‌است که می‌توان گفت در هر بخش‌ از زبور اشاره‌ای به ظهور آن حضرت، نویدی از پیروی صالحان بر شریران، تشکیل حکومت واحد جهانی، تبدیل ادیان و مذاهب به یک دین محکم و آیین مستقیم موجود است. یکی از آیاتی که در قرآن مجید درباره‌ی امام زمان عجل الله تعالی فرجه است و در روایت‌های متواتر از طریق شیعه و سنی به ظهور آن حضرت تفسیر شده‌است، آیه‌ی 105 سوره‌ی انبیاست که می‌فرماید: «و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون؛ علاوه بر ذکر تورات، در زبور نوشتیم که بندگان صالح من، وارث زمین خواهند شد» و جالب‌ این‌که همین عبارت در زبور فعلی از دست‌خوش تحریف، مصون مانده‌است. این عبارت، متنی از زبور است که: «زیرا که شریران منقطع خواهند شد و اما منتظران خداوند، وارث زمین خواهند‌ شد. هان بعد از اندک زمانی شریر نخواهد بود» و در آخر فصل، مصلح آخر‌الزمان را کسی می‌داند که می‌آید و قوم‌ها را به انصاف، داوری خواهد نمود و آسمان و زمین را شاد می‌کند و... .عهد عتیق نیز برای مهدی موعود یا همان منجی آخر‌الزمان، همین صفات عدالت‌گستری و یاوری مظلومان را بیان می‌کند و می‌گوید «اگر چه تأخیر نماید، برایش منتظر باش؛ زیرا که البته خواهد آمد و درنگ نخواهند نمود؛ بلکه جمیع امت‌ها را نزد خود جمع می‌کند و تمامی قوم‌ها را برای خویشتن فراهم می‌آورد» و در عهد جدید (اناجیل) آمده است «درباره‌ی مصلح آخر الزمان که با شکوه و جلال ظهور خواهد کرد، تحت عنوان پسر انسان که البته هیچ‌کس زمان ظهورش را نمی‌داند». توضیح این‌که کلمه‌ی «پسر انسان» مطابق نوشته‌ی یک دانشمند غربی، در کتاب قاموس مقدس، هشتاد بار در عهد جدید تکرار شده است. که فقط سی مورد آن قابل تطبیق با حضرت عیسی، علیه‌السلام، می‌باشد و پنجاه مورد دیگرش جز با مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه تطبیق نمی‌کند. چنانچه ذکر شد، رجعت به معنای بازگشت امامت پس از غیبت و منتظر بودن در بسیاری از ادیان حتی کتب مقدس هندیان نیز ذکر شده‌است و جنبه‌ی عمومی دارد. معنای دیگر رجعت که از مسلمات مذهب امامیه است، عبارت‌است از رجوع نمودن عده‌ای از مؤمنان خالص و سایر اهل بیت، علیهم‌‌السلام، و نیز عده‌ای از آن‌هایی که محض در کفر و شکر و عناد بوده‌اند، به دنیا، در زمان ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه. این مطلب امری است که عقلاً ممکن و امتناع ذاتی ندارد و نسبت به قدرت حضرت آفریدگار سهل است و امامان معصوم، علیهم‌‌السلام، به آن خبر داده‌اند. علامه محمدباقر مجلسی (ره) می‌گوید: « بیش از 600 حدیث درباره‌ی رجعت وارد شده‌است و اعتقاد اجمالی به آن واجب است و دانستن کیفیت رجعت و مدت آن و تعیین افرادی‌که به دنیا بر می‌گردند لازم نیست. دلیل بر اثبات این عقیده، اجماع امامیه است؛ زیرا احدی از آن‌ها با این عقیده مخالفت نکرده‌است، البته اقلیت بسیار کوچکی از شیعه، رجعت را به معنای بازگشت و حکومت اهل بیت، علیهم‌‌السلام، تفسیر کرده‌اند، نه بازگشت و زنده شدن مردگان. که این مفهوم لطمه‌ای به اجماع نمی‌زند». در قرآن مجید رجعت، اجمالاً در پنج مورد از امت‌های پیشین آمده‌است.(بقره/ 59، 56، 73، 243 و 259؛ مائده/110). .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه