چرا امام حسن(ع) در حالی‌که می‌توانست علیه امویان قیام کند، این کار نکرد و تنها امامی که قیام کرد امام حسین(ع) بود، دلایل آن‌حضرت برای قیام چه بود؟

هر حادثۀ تاریخی را باید با توجه به شرایط و اوضاع سیاسی زمان خودش بررسی کرد.از اوّلین اقدامات امام حسن(ع) بعد از به حکومت رسیدن، تهیۀ سپاهی برای مقابله با لشکرکشی و خطر معاویه بود، اما با توجه به شرایط و اوضاع جامعه و بررسی همه جانبۀ مسائل جهان اسلام و با در نظر گرفتن توان و قدرت نظامی حکومتش در مقابل معاویه، و این‌که ادامۀ جنگ با این شرایط به صلاح نبود، تن به صلح داد و از ادامۀ درگیری پرهیز نمود. تاریخ گواهی می‌دهد که اوّلاً: امام حسن(ع) به دلیل نداشتن یاران و فرماندهان مخلص، توان پیروزی نظامی بر معاویه و اطرافیانش را نداشت. ثانیاً: در چنین شرایطی نتیجۀ نبرد و جنگ با معاویه به نفع دنیای اسلام نبود. ثالثاً: درگیری امام حسن(ع) با معاویه و کشته شدن آن‌حضرت به دست معاویه شکست مرکز خلافت مسلمانان بود. اما زمان امام حسین(ع) و شرایط آن کاملاً فرق می‌کرد؛ چرا که مردم در این مدت از ظلم و ستم امویان به ستوه آمده بودند، و خواستار بیعت با آن‌حضرت بودند و شهر کوفه آماده برای تشکیل حکومت بود. هم‌چنین طرف مقابل امام حسین(ع) یزید بود که به هیچ‌یک از احکام و آداب اسلامی پایبند نبود و بیعت امام با او؛ یعنی به رسمیت شناختن، ظلم، ستم، فساد و از بین رفتن اسلام.بنابراین، صلح امام حسن(ع) و قیام امام حسین(ع) دو حادثه و واقعۀ تاریخی هستند و هر کدام از آنها را باید، با در نظر گرفتن شرایط سیاسی ـ اجتماعی عصر خود تحلیل و بررسی نمود، و گرنه از نگاه ما هر دوی آنها امام و معصوم از خطا و اشتباه‌اند و اگر امام حسین(ع) به عنوان جانشین امام علی(ع) به امامت می‌رسید، همان کاری را انجام می‌داد که برادرش امام حسن(ع) انتخاب کرد. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه