چرا امام مهدى علیه السلام در زمان غيبت كبری نايب خاص ندارد؟

در پاسخ اين سوال، بايد گفت اوّلا غيبت صغری مقدمه‌اى براى آغاز غيبت كبری بود و در اين دوره، نايبان خاص، وظيفه داشتند تا شيعيان را آماده‌ى غيبت امام زمان عليه السلام كنند. در همين مدّت غيبت صغری، شيعيان توانستند خود را براى ورود به مرحله‌ى جديد آماده كنند؛ بنابراين، هدف اصلى از تعيين نواب خاص، تحقق يافته بود و ديگر نيازى به تعيين نايب خاص نبود؛ چون، با آغاز غيبت كبری ـ كه هدف از آن، حفظ جان امام، آزمايش مردم، آماده سازى مردم جهان براى قيام امام زمان علیه السلام در آخرالزمان و ... بود ـ تعيين نايب خاص، با اهداف و فلسفه‌ى غيبت تعارض پيدا مى‌كرد. ثانياً، در صورت استمرار تعيين نايب خاص، امكان داشت فرصت مناسبى ايجاد شود تا هر كس ادعاى نيابت امام زمان علیه السلام را بكند و صادق و كاذب مشتبه شود و البته اين هم امكان نداشت كه خود حضرت هر بار ظاهر شود و اوّلا، معجزه‌اى بياورد كه خود امام است و ثانياً، براى هر عصرى، كسى را معرّفى كند.[1] ثالثاً، شايد دليل عدم تعيين نایب خاص، اين بوده كه اگر نواب خاص تعيين مى‌شدند، دشمنان، آنان را آزاد نمى‌گذاشتند، بلكه آنان را شكنجه و زجر مى‌دادند. پی نوشت:[1]. ابراهيم امينى، دادگستر جهان، ص 153.منبع: امام مهدى(عج)، رسول رضوى، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه (1384). .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه