نظر شما در باره این احادیث چیست؟ از امام رضا(ع) درباره خوشی دنیا سؤال شد، فرمود: وسعت منزل و زیادی دوستان. یا رسول خدا(ص)‌ در یکی از دعاهای خویش، از خداوند متعال،‌ خانه وسیع طلب می‌‌کند: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی ذَنْبِی وَوَسِّعْ لِی فِی دَارِی وَبَارِکْ لِی فِی رِزْقِی»؛ خدایا گناه مرا ببخش و خانه مرا وسعت بخش و روزی مرا مبارک گردان. همچنین از امام کاظم(ع) درباره یکی از خوشی‌ها در دنیا سؤال شد،‌ فرمود: «سَعَةٌ فِی الْمَنْزِلِ وَفَضْلٌ فِی الْخَادِمِ؛ در وسعت منزل است و خوبی خدمتکار». در حالی‌که یکی از بزرگان دین سفارش می‌کردند که این‌قدر از تجمل در زندگی مثل این خانه‌های به این بزرگی دوری کنیم.

آنچه در روایات در مورد وسعت منزل و درخواست منزل وسیع از خداوند مطرح شده است، به معنای داشتن خانه‌های تجملی نیست، بلکه به معنای درخواست منزل شخصی و در حد نیاز است.به عنوان نمونه امروزه زندگی در آپارتمان کوچک 50 متری برای خانواده‌ای 5 یا 6 نفره دشوار است، و اگر کسی از خداوند طلب منزل ویلایی 120 یا 200 متری کند، این معنایش تمایل به تجمل‌گرایی نیست.روایاتی که در پرسش مطرح شد، هم‌چنین روایات مشابه، دقیقاً بیانگر درخواست مقدار عرفی مورد نیاز از پروردگار است، نه خانه‌ای بیش از حد نیاز؛ چرا که تعالیم دینی به شدت با تجمل و تجمل‌گرایی مخالف است و این به وضوح در روایات و سیره معصومان قابل مشاهده است. رسول گرامی اسلام(ص) در این باره می‌فرماید:«وَ مَنْ بَنَى بَیْتاً رِیَاءً وَ سُمْعَةً حُمِّلَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَى سَبْعِ أَرَضِینَ ثُمَّ یُطَوَّقُهُ نَاراً یوقد [تُوقَدُ] فِی عُنُقِهِ ثُمَّ یُرْمَى بِهِ فِی النَّارِ فَقُلْنَا یَا رَسُولَ اللَّهِ کَیْفَ یَبْنِی رِیَاءً وَ سُمْعَةً قَالَ یَبْنِی فَضْلًا عَلَى مَا یَکْفِیهِ أَوْ یَبْنِی مُبَاهَاة»؛[1] هرکس براى خودنمایى یا شهرت‌‏‌طلبى خانه‌‏اى براى خود بسازد، روز قیامت آن‌خانه را تا هفتمین طبقه زمین به دوش می‌‌‏کشد، سپس به صورت حلقه‌‏اى آتشین طوق گردنش می‌‌‏شود، آن‌‏گاه او را با آن‌حال به آتش دوزخ می‌افکنند. راوى گفت: پرسیدیم: اى پیامبر خدا، چگونه براى خودنمایى یا شهرت‌‌‏طلبى خانه می‌‌‏سازد؟ فرمود: خانه‌‌‏اى بسازد که بیش از اندازه حاجتش باشد، یا آن‌را براى فخرفروشى بنا کند.آنچه در این مسئله قابل توجه است؛ این است که تعالیم دین اسلام را نباید تنها از یک زاویه و با یک آیه و روایت به قضاوت نشست، بلکه باید با توجه به آیات و روایات دیگر و بررسی مسائل پیرامونی به قضاوت پرداخت.اگر آموزه‌های دینی می‌گوید زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى و تجمّل‌پرستى و فخرفروشی در میان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است،[2] همین تعالیم می‌گوید نعمت‌های دنیا برای مؤمنان آفریده شد است.[3]، [4] .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه