مفهوم «گناه» در مسيحيت چیست؟

در فرهنگ مسيحى گناه به دو قسم كلى تقسيم مى شود: قسم اول: گناهانى كه ناشى از فعاليت ارادى شخص گناهكار و تخطّى وى از حكم اخلاقى است. قسم دوم: گناهانى كه از فعاليت ارادى ناشى نمى شوند؛ مانند لغزش و سهو و خطا. گناه آدم از قسم دوم است كه با گناه عادى فرق دارد. در مورد اين قسم توجّه به نكاتى ضرورى است: 1. قصور در مورد كارهايى كه شريعت ما را به آنها مكلّف مى كند، گناه است.[1] 2. قصور در يك مورد از احكام شريعت، مانند قصور در تمام شريعت است.[2] 3. عدم اطلاع از قانون، باعث برائت نخواهد شد.[3] 4. توانايى در اجراى شريعت، شرط لازم براى عدم ارتكاب گناه نيست. ناتوانى انسان در اجراى شريعت به دليل سهمى است كه در گناه آدم دارد.[4] بنابراين، مسئله ى كفاره بودن مرگ مسيح را بايد در فضايى مسيحى بررسى كرد. پی نوشتها:[1]. نامه ى پولس به روميان، 14: 23. [2]. نامه پولس به غلاطيان، 3: 10. [3]. انجيل لوقا، 12: 47. [4]. الهيات مسيحى، ص 166.منبع: مسيحيت، سيد محمد اديب آل على، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه قم .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه