تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
در پاسخ فردی که از پیامبر(ص) پرسید، آیا خدا نزدیک است که او را آهسته بخوانم، یا دور است تا صدایم را بلند کنم، این آیه نازل شد که من به بندگانم نزدیکم و دعاى هر دعاکنندهای را پاسخ میدهم.دو نکته اساسی در این آیه نهفته است:الف. منظور از نزدیکبودن خدا به بندگان قرب مکانى نیست؛ زیرا اینگونه نزدیکى از خصوصیات جسم است؛ خداوند منزه از مکان و جسمانیت است، بلکه مراد قرب علمی و شهودی است.ب. دعا اگر دعای واقعی باشد؛ یعنی قلب دعا کننده با زبانش موافق باشد و قبل از زبان سر، بر زبان قلب و فطرت جاری شود و دعاکننده در خواستهاش خالص باشد، دعایش به یکی از انواع استجابت مستجاب خواهد شد.در نتیجه دعایی که مستجاب نمیشود فاقد یکى از دو چیز است؛ یکی اینکه دعای واقعی نیست. و دیگر اینکه؛ چون خالص براى خدا نیست، و در حقیقت خدا را نخوانده دعایش به اجابت نمیرسد؛ زیرا آن خدایى دعا را مستجاب میکند که شریک ندارد، و خدایى که کارها را با شرکت اسباب و اوهام انجام میدهد، او خداى پاسخگوى دعا نیست؛ لذا این دو طایفه از دعا کنندگان دعاشان مستجاب نیست؛ زیرا دعایشان دعا نیست، و یا از خدا مسئلت ندارند؛ چون خالص نیستند. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.