در عروة الوثقی آمده: (در وطن جدید معتبر است مقداری بماند تا عرفا صدق کند که آنجا وطن او است و صدق مذکور به حسب افراد و خصوصیات مختلف است، و چه بسا بعد از قصد اقامه دائمی با ماندن یکماه یا کمتر صدق حاصل شود). سؤال این است که علت اختلاف افراد و خصوصیات چیست و تشخیص آن به چه حساب و ملاکی است؟

ظاهراً محلّی را که انسان به عنوان وطن جدید انتخاب می کند به صرف نیت توطن و سکونت دائمی در آن محل، آنجا حکم وطن را پیدا نمی کند بلکه باید مدتی بماند تا عرفاً صدق کند آن محل وطن و مسکن او است و این مدت به لحاظ اختلاف موقعیت و شغل و امکانات افراد، کم و زیاد می شود، ممکن است نسبت به فردی پس از ماندن مدتی کوتاه صدق کند و نسبت به فردی دیگر پس از مدتی طولانی. و ملاک کلی همان صدق عرفی است پس با هر مقدار ماندن گفته شود آن محل وطن و مسکن شخص است، آنجا حکم وطن را پیدا می کند لازم به ذکر است که در موارد مشکوک اگر شخص قصد اقامه نکرده باید احتیاط کند و نماز را جمع بخواند. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع: آیت الله فاضل لنکرانی

ایجاد شده در 1401/04/02

لینک کوتاه