فلسفه غسل جنابت زمانى که منى بیرون نمى آید یعنى غسل جنابت بر اثر دخول چیست؟

این که چرا اسلام دستور می دهد که به هنگام جنب شدن بر اثر دخول بدون این که منی بیرون بیایید؛ تمام بدن را بشویند آنهم با کیفیت مخصوص در حالی که فقط عضو معینی آلوده می شود و می توان گفت: چرا نباید تنها محل را بشوییم و اگر مقصود پاکیزگی است چرا دوش گرفتن معمولی کفایت نمی کند؟. در پاسخ باید توجه داشته باشیم که علت شرعی وجوب غسل با این کیفیت دستور دین است و حکمت اصلی غسل کردن با این کیفیت اطاعت امر الهی است که باعث تقویت روحیه عبودیت و بندگی در فرد مسلمان شده و او از این طریق به خدای خویش نزدیک می گردد. حکمت غسل کردن فقط یک نظافت بدنی نیست ; بلکه غسل یک عمل عبادی است که با ویژگی های عبادی آن (مانند نیت و انجام عمل برا رضای خدا) باعث می شود که دل متوجه خدا شده و طایر نفس از قفس مادیت و چاه ظلمانی , به عالم ملک پرواز کند. ازاین رو نباید آن را با یک نظافت ظاهری صرف یکسان انگاشت . در این زمینه حتی اگر بخواهیم به جنبه پاکسازی آن هم توجه کنیم, هدف از غسل جنابت, پاکسازی نوعی قذارت و آلودگی روحی است که روش طهارت آن توسط دین که متصدی بیان روش های ارتباط و تاثیر گذاری معنوی و روحانی است, بدین گونه آموزش داده شده است وگرنه باید شستن موضعی که نجس شده است برای طهارت کافی می بود. در حقیقت به هنگام خروج منى یا آمیزش جنسى، هم روح متأثر مى شود و هم جسم، روح به سوى شهوات مادى کشیده مى شود و جسم به سوى سستى و رکود، غسل جنابت که هم شستشوى جسم است و هم به علت این که به قصد قربت انجام مى یابد شستشوى جان است، اثر دو گانه اى در آن واحد روى جسم و روح مى گذارد تا روح را به سوى خدا و معنویت سوق مى دهد و جسم را به سوى پاکى و نشاط و فعالیت. البته موارد یاد شده، تنها به عنوان حکمت و فلسفه غسل به شمار مى آید و به هیچ وجه ملاک اصلى وجوب غسل نیست؛ چه اینکه غسل یک واجب تعبدى است و نیاز به قصد قربت دارد. از این رو کسى که تازه بدن خود را شسته؛ ولى از او منى خارج شده است، باز باید غسل را انجام دهد.تفسیر نمونه، ج 4، ص 294.{ .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه