تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
از این که در برخی از روایات وارد شده که دشمن اهل دنیا باشید، نباید پنداشت که با هر کس که به برخی از ویژگی های دنیا پرستان متصف گردیده دشمنی ورزیم، ولو او مسلمان و شیعه باشد: مثلاً اگر دیدیم کسی پر خور است (که یکی از نشانه های اهل دنیا است) با او دشمن شویم! نباید با مؤمن دشمن بود، حتی اگر گناهکار باشد، بلکه باید عمل ناشایست او را دشمن داشت.در روایتی وارد شده است که وقتی خدا کسی را دوست بدارد، هرگز با او دشمنی نمیکند و اگر کار ناشایستی از او سر زد، تنها آن کار بد را دشمن میدارد. در مقابل خداوند با کافر دشمن است و حتی اگر هزاران کار نیک نیز انجام دهد، با خودش دشمن است، ولی کارش را نیک میشمرد. پس از دیدگاه اسلام قوام شخصیت انسان، به ایمان و کفر است، آن ایمان و کفری که در دل انسان ریشه دارد. اگر گاهی، در عمل، از مؤمن انحرافی سر میزند و یا از کافر کار خوبی سر میزند، موجب تغییر هویت و شخصیت آن دو نمیگردد. گفته خداوند در حدیث معراج که ای پیامبر، اهل دنیا را دشمن بدار، نباید موجب گردد با هر کسی که صفت زشتی از او سر زد دشمن شویم، اگر چنین باشد، شایسته است هر کس در ابتدا با خود دشمنی کند، چون در هر یک از ما برخی از ویژگی های اهل دنیا وجود دارد.راهیان کوی دوست،آیت الله مصباح یزدیبه نقل از سایت تبیان .
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.