با توجه به این‌که اسلام، ازدواج‌ و طلاق پیروان ادیان دیگر را به رسمیت می‌شناسد، امروزه با وجود ازدواج و طلاق مدنی در تمام جهان، چه اصراری بر اجرای ازدواج و طلاق دینی وجود دارد؟

صحت ازدواج در هر دین و جامعه‌ای وابسته به انجام شرایطی است که باید مراعات شود و دین اسلام نیز، شرایطی در این خصوص بیان نموده است.[1] با این وجود، تمام ازدواج‌هایی که در ملل، اقوام و ادیان دیگر -با رعایت مقررات خودشان- صورت گرفته، از نظر مکتب اسلام مورد تأیید بوده و فرزندان ناشی از این ازدواج‌ها مشروع‌اند و کسی حق ندارد به آنان نسبت حرام‌زادگی دهد. البته کسانی که با چشم‌پوشی از دین و مقررات خودشان با هم رابطه دارند، طبعاً ارتباط آنها نامشروع بوده و اگر فرزندی نیز از این ارتباط متولد شود، نامشروع و حرام‌زاده خواهد بود.[2]ولی باید وجود شرایط - در مقیاس حداقلی آن برای پیروان هر آیین - ثابت گردد تا ازدواجِ مدنی ثبت شود.به عنوان نمونه انسان نمی‌تواند با خواهر خود و یا با زن شوهردار عقد ببندد و اصراری که بر رعایت موازین دینی وجود دارد، عموما در این موارد است، نه در چگونگی ادای الفاظ عقد و ازدواج![3] زیرا همان فردی که متصدی ثبت ازدواج مدنی است نیز می‌تواند در اندک دقایقی، عقد شرعی را بخواند و نیاز به جلسه مستقلی برای این امر نیست. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه