ابن قولويه که بود؟ آيا با بابويه نسبتي داشت؟

ابو جعفر محمد بن جعفر بن قولويه از شاگردان سعد بن عبد الله اشعري قمي است که از اصحاب چندين امام از جمله امام عسگري است و تاريخ وفات وي 301ق است. وی علاوه بر استماع حدیث از محضر علمای بزرگ شیعی با مسافرتهای پیاپی به علم اندوزی از علمای اهل سنت نیز همت گمارد. از آن رو آثار وي از جامعيت خاص برخوردار است. وي پس از استماع و ثبت احاديث که آنان را به صورت کتابي تدوين کرد، شاگرداني تربيت و آثار خود را به آنها آموخت. نام دو تن در میان شاگردان وی می درخشد: نخست محمد بن عمر بن عبدالعزيز کشي، صاحب کتاب رجالي معروف« رجال کشي» و دیگری جعفر بن محمد قولويه فرزند ابن قولويه متولد سال 224 به سامرا و از اساتيد شيخ مفيد ، صاحب اثر نفیس کامل الزیارات . محمد بن قولويه پس از عمري مجاهدت و تلاش در راه علم و ضبط احاديث مأثور اهل بيت و آفرينش آثار علمي و تأثير گذاري در فرهنگ شيعه در سال 301 قمري در شهر مقدس قم ديده از جهان فرو بست و به ديدار معبود شتافت. روحش شاد راهش پررهرو باد. درباره نسبت وي با بابويه: ظاهرا هيچ نسبتي با بابويه ندارد، بلکه هر يک خانداني جدا بودند شيخ صدوق و خاندان او به ابن بابويه معروفند، قولويه و خاندانش به ابن قولويه، مزار و قبر قولويه در شهر قم در نزديکي قبر ابن بابويه است. اينها خانداني بودند که بيشتر احاديث اهل بيت را جمع آوري کرده اند. پسوند آخر اسم آنها نشان گر ايراني بودن اين دانشمندان است که از خاندان هاي بزرگ و معروف ايراني بودند که در راه نشر علوم اهل بيت خدمت فراوان کرده اند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه