ویرایش علمی - چرا پیامبر می جنگید؟ می دانیم جنگ های مثل جنگ با ایران برای دفاع نبود؟

اولا آنچه شما به عنوان می دانیم ... ذکر کردید کاملا اشتباه است و باید به شما عرض کنیم که شما اشتباه می کنید و نمی دانید چرا که حقیقت چیز دیگری است که در ادامه بدان خواهیم پرداخت. دوم: اکثر جنگهای رسول خدا(ص) دفاعی بوده نه تهاجمی و دفاع هم حق هر انسانی است پس نمی توان گفت پیامبر جنگهای زیاد به راه انداخته است بلکه چون مشرکین وکفار برای نابودی آن حضرت متوسل به جنگهای زیادی شدند آنحضرت نیز ناگزید به دفاع می پرداخت . سوم: جنگهای پیامبر عموما پس از هجرت به مدینه و تشکیل حکومت بوقوع پیوست و دلیل اصلی آن ناامیدی مشرکان از منصرف کردن ایشان از رسالت الهی خویش بود و همانطور که ذکر کردیدم صرفا همه جنگها تحمیلی و از جانب مشرکان آغاز میگردید . چهارم: جنگهای پیامبر هرگز به معنای مصطلح و رایجی که از جنگ هست نبود و رعایت اخلاق و حدود الهی و شان انسان و حقوق او کاملا مد نظر ایشان بود و صرفا جنگها با اینکه جنبه ی دفاعی داشت به روشن شدن حق و روسا شدن مشرکین و ظالمین ختم میشد . پنجم: به استناد بسیاری از آیات قران و سنت پیامبران الهی و پیامبر عزیز اسلام و روایات متعدد و مستند و مشهوری که موجود است ادیان الهی و بطور خاص اسلام هرگز شروع کننده جنگ و طرفدار و دوست دار خونریزی و ستیزه جویی نیست و تمامی منازعات نظامی صورت گرفته فقط و فقط برای دفاع از حق ، دفاع از قلمرو مسلمین ، دفاع از حقوق ستمدیدگان و مظلومان ، روشن ساختن چهره منافقین و خدعه گران ، جلوگیری از خرافه و شرک و عوام فریبی صاحبان زور و زر ، دفاع از نوامیس و اموال و امنیت مردم ، ایجاد حاشیه امن برای گسترش تعالیم انسان ساز آسمانی و گسترش محیط خردورزی و اخلاق محور و برای استقرار حکومت حق و عدل میباشد . ششم: وجود مقدس پیامبر برای همه عالمیان رحمت و دین او نوید بخش صلح و دوستی و آرامش و امنیت است اما این هرگز به معنای سهل انگاری در حفظ امنیت و اجرای حدود و همچنین بی توجهی به شیطنتها و دشمنی های منفعت طلبان و ظالمان نیست بله بنابر اصول عقلی و تعالیم توحیدی کمال انسان و دین و جامعه بشری به تعادل در برخورداری از صفات فردی و جمعی است بدین معنا که مهربانی و خشم ، مدارا و جدیت ، رحمت و شدت ، گذشت و قاطعیت و همه ی صفات انسانی دیگر در حالی مفید و موثر و تعالی بخش فرد و جامعه خواهند بود که همچون دوبال پرواز و در کنار هم و بطور متعادل و مدیرت شده به کار گرفته شوند که پیامبر اسلام مظهر چنین تعادل انسانی و الهی بود و جنگهای او نیز با برخورداری از همین تعادل موجب گسترش هدایت ، امنیت و رحمت برای انسانها و ضامن سعادت آنها بود . با توجه به موارد فوق و دیگر ملاحظات تاریخی و افزون بر همه اعتقاد ما به عصمت پیامبر و هدایتگری او از جانب خدا در خواهیم یافت جنگ و صلح در نزد پیامبر تنها و تنها وسیله یی برای از بین بردن تاریکی های جهل و شرک و زمینه ساز هدایت و خداپرستی مردمان است و افراط و تفریط هرگز در این سازکار منطقی و دینی راه ندارد و همواره مومنین حقیقی به جنگ و صلح فرستادگان خدا راضی و عملکرد رسولان الهی را حجت و ملاکی برای زندگی فردی و جمعی خویش میدانند و هرگز از ملاکهای معمولی که بواسطه ی آنها ، انسانهای عادی و تربیت نشده و منفعت طلب را میشناسند در شناخت اولیای الهی بهره نمیگیرند چه اینکه ایشان اسوه حسنه ی ما و چراغ راه و ضامن سعادت و رستگاری انسانها هستند . در پایان توجه به یک نکته لازم است و آن اینکه اگرچه ایجاد چنین سوالاتی در ذهن میتواند کاملا طبیعی باشد اما امروزه بخاطر حجم زیاد تبلیغات و تهاجمات دشمن به اسلام و خصوصا شخصیت بی نظیر پیامبر و دیگر اولیای الهی شبهاتی در اذهان ایجاد گشته که هرفرد مسلمان و مومن با کمترین تحقیق تاریخی و قرآنی و تاریخی و کوچکترین تامل و تفکر بر روی هریک از آن شبهات مسموم میتواند به پاسخی روشن و مطمئن دست یابد . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه