قرآن براي همة اعصار آمده ؛ حال در مسائل و موضوعات جديد چگونه از قرآن حكم استنباط مي‌توان كرد در حالیکه در قرآن ذكري از اين امور نرفته؟

قرآن كريم چون كتاب حيات و رسالت ابد است خطوط كلي را گفته و بعد جزئيات را هم بوسيله اهل بيت عليهم‌السلام به مردم بازگو كرد چون خداوند، قرآن را بعنوان قانون اساسي تدوين كرد بعد به پيغمبر(صلّي الله عليه وآله وسلّم) فرمود «و أنزلنا إليك الذّكر لتبين للنّاس ما نزّل إليهم»(1) پيغمبر را مبيّن و مفسّر قرار داد يعني علوم قرآني را به پيغمبر آموخت پيغمبر آن علوم قرآني را به اهل بيت و همچنين به مردم فرمود بخش مهم آن علوم، پيش اهل‌بيت بود و خودش هم فرمود «إنّي تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي»(2) از مجموع قرآن و رواياتِ اهل بيت عليهم السلام مي‌شود حكم هر حادثه‌اي را بدست آورد و از طرف ديگرهم قرآن، هم عترت طاهرين، عقل را بعنوان يكي از منابع قوي دانستند اگر خود عقل چيزي را تشخيص داد اين فرمايش رسول خداست كه «إنّ لله علي الناس حجّتين»(3). اگر عقل چيزي را زيانبار تشخيص داد عمل به آن حرام است اگر عقل چيزي را سودمند و لازم تشخيص داد عمل به او يا واجب است يا مستحب براي اينكه عقل وقتي حجّت خدا شد و بطور قطع چيزي از راه عقل ثابت شد كه حالا يا زيانبار است يا سودمند، عمل به او مي‌شود شرعي، با توجه به اينكه قرآن، خطوط كلي را گفته، روايات خطوط جرئي را هم بيان كرده و عقل يكي از حجج خداست از اين مجموعه برمي‌آيد كه انسان تا روز قيامت در كنار سفرة دين نشسته است.(1) سوره نحل، آيه 44.(2) مستدرك الرسائل، ج 3، ص 355.(3) اصول كافي، ج 1، ص 15.(مصاحبه آیةالله جوادی آملی با روزنامه دي مسلم چاپ پاكستان، 15/11/1375) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه