لطفا این حدیث را شرح دهید. امام حسین (علیه السلام) فرمودند: یَا ابنَ آدَمَ! اُذکُر مَصرَعَکَ وَ فی قَبرِکَ مَضجَعَکَ وَ مَوقِفَکَ بَینَ یَدَیِ اللهِ، تَشهَدُ جَوارِحُکَ عَلَیکَ؛ ای فرزند آدم! یاد کن مرگ خویش را، و خوابیدن خود را در قبرت، و ایستادن خود در برابر خدا را، در حالی که اعضایت علیه تو شهادت می دهند. (1)

شرح حدیث:حتمی ترین فرجام برای هر یک از ما «مرگ» است.و شگفت آن که از این آینده ی حتمی و قطعی غافلیم و با دیدن این همه مرگ افراد، می پنداریم ما نخواهیم مرد.غفلت از یاد مرگ، خدا و دین و تقوا را از یاد انسان می برد و زندگی را دچار آفت و عصیان می سازد. در توصیه های دینی، بر «یاد مرگ» فراوان تأکید شده است و عبرت گرفتن از قبر و گورستان و مردگان، چون یاد مرگ، انسان را آماده ی رفتن می کند و جاذبه های دنیا و وابستگی به آن را می کاهد.چند باشی به این و آن نگران؟پند گیر از گذشتن دِگران واعظت، مرگ همنشینان بساوستادت فراق اینان بس پدرت مرد و باخبر نشدی مادرت رفت و دیده ور نشدی داغ فرزند و هجر همسالان همه دیدی، نمی شوی نالان(2)این فرجام و آینده برای همه وجود دارد و هیچ کس را از چنگ مرگ، رهایی نیست.دشوارتر و سخت تر، مرحله ی قیامت است. پس از سالها در قبر ماندن و سپری شدن دوران برزخ، با امر خدا قیامت برپا می شود و همه دوباره زنده می شوند و قیامت، روز حساب و محاکمه و پاداش و کیفر است.در دادگاه عدل الهی، نمی توان چیزی را کتمان یا انکار کرد.خداوند، خودش همه چیز را می داند.همه ی کارها در پرونده ی اعمال ثبت است.اعضا و جوارح انسان همه علیه انسان حرف می زنند و دست و پا و چشم و گوش و زبان به گناهانی که انجام داده اند، اعتراف می کنند.چه روز وحشتناکی!تقوا در دنیا می تواند ما را در آخرت ایمن سازد.پی نوشت:1. ارشادالقلوب، ج 1، ص 292. اوحدی مراغه ای.منبع: حکمت های حسینی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ دوم(1390) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه