تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
در روایتی از امام صادق(ع) چنین نقل شده است:«هنگامى که به نماز ایستادى، بدانکه در پیشگاه خداوندى، اگر او را نمیبینى، بدانکه او تو را میبیند. پس به نمازت توجّه کن. آب بینى و آب دهان مینداز، انگشتانت را نشکن، هنگام ایستادن، دستانت را به پشتت مبر و بر سُرینت (باسَنَت) مگذار، که گروهى به جهت انگشت شکستن و دست بر باسن نهادن، کیفر شدند».[1]در متن حدیث، عبارت « لا تورّک» آمده است. تورّک، دو گونه است: مستحب و مکروه. گونه مستحب، چنین است که نمازگزار بر سرین چپ مینشیند و هر دو پایش را از زیر خود، خارج میسازد، پاى چپ را بر زمین و روى پاى راست را بر کف پاى چپ مینهد و نشیمنگاهش را به زمین میرساند.[2] تورّک مکروه، آن است که در حالت ایستادن در نماز، دستانش را بر «ورک» خود بگذارد که از آن در حدیث، نهى شده است.[3] و «ورک» به بالاى ران گفته میشود که همان «سرین» است.[4]پس اگر نمازگزار دست را بر روی سرین خود از روی خستگی و ملالت در نماز بگذارد، مکروه است.[5] چنانکه شیخ صدوق با توجه به روایت فوق در آداب نماز میگوید: «...تورّک مکن که خداوند عزّ و جلّ قومى را بخاطر همین عمل معذّب ساخت، و آنان را مرسوم بود که هر گاه کسى از نماز خسته مىشد دستان خود را بر بالاى رانهایش(سرین) تکیه میداد».[6]بنابراین، آن تورّکی که مستحب است با آن تورّکی که مکروه است با هم متفاوتاند و یکی دست بر ران گذاشتن است که مکروه بوده و یکی بر ران نشستن است که مستحب میباشد. .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.