برای تعداد پیامبران روایت داریم که عددشون۱۲۴۰۰۰هست یا همه اسامیشون هست؟

1-در بحار الأنوار روایاتى نقل شده است که تعداد پیامبران را 124 هزار نفر ذکر کرده است. شمارى از این روایات عبارت است از: یک) حضرت رسول مى فرماید: «خداوند 124 هزار پیامبر آفریده و من گرامى ترین آنان نزد خداوند هستم... و 124 هزار وصى آفریده که على(ع) گرامى ترین آن ها نزد خداوند و بهترین ایشان است.» (بحارالانوار، مجلسى، ج 11، ص 30) دو) امام زین العابدین(ع) فرمود: «هر کس دوست دارد 124 هزار پیامبر با او مصافحه کنند، امام حسین(ع) رادر نیمه شعبان زیارت کند؛ چرا که ارواح پیامبران از خداوند براى زیارت حضرتش اذن مى گیرند و به آنان اجازه داده مى شود و پنج نفر از ایشان اولوالعزم هستند». (بحارالانوار، مجلسى، ج 11، ص 58 ) سه) ابوذر(ره) از پیامبر خدا(ص) سؤال کرد: پیامبران چند نفرند؟ حضرت رسول(ص) فرمود: «124 هزار پیامبر ....» (بحارالانوار، مجلسى، ج 11، ص 32 ) چهار) شیخ صدوق(ره) در کتاب اعتقادات مى فرماید: «عقیده ما (شیعه امامیه) در تعداد انبیا این است که آنان 124 هزار نفرند و هر کدامشان وصى اى دارند.» (بحارالانوار، مجلسى، ج 11، ص 28 ) علامه طباطبائى در تفسیر «المیزان»، بعد از ذکر روایت ابوذر(ره) در تعداد انبیا، مى فرماید: «قسمت اول این حدیث که مشتمل بر تعداد پیامبران است، از مشهورات است که شیعه و سنى در کتبشان نقل کرده اند. صدوق در «خصال» و «امالى» از حضرت رضا(ع) از پیامبر خدا(ص) و از زید بن على از اجدادش از امیرالمؤمنین(ع) و ابن قولویه در «کامل الزیارة» و سید در «اقبال» از امام سجاد(ع) و در «بصایر الدرجات» از امام باقر(ع) روایت کرده اند. (المیزان، ج 2، ص 144) 2- در منابع موجود نام تعداد بسیار اندکى از پیامبران به چشم مى خورد. شمارى از علل این مسأله عبارت است از: یک) اکثر انبیا شریعت مستقل نداشتند و به شریعت پیامبر دیگر دعوت مى کردند؛ مثل حضرت لوط در زمان حضرت ابراهیم. این پیامبران خودشان به طور مستقیم از خداوند وحى دریافت مى کردند؛ ولى از سوى وى مأمور به شریعت پیامبر دیگرى بودند. دو) بسیارى از انبیا معروف نبودند و براساس روایات، بر یک شهر یا روستا و یا یک خانواده مبعوث شدند. در نتیجه شرایط و گستره ماموریتشان زمینه شهرت آنان را فراهم نمی ساخت . از طرف دیگر چون صرف دانستن نام و اسامی پیامبران گذشته نقش اساسی و ضروری در هدایت مردم ندارد در نصوص دینی هم ضرورتی برای نام آوردن آنها نبوده است. اسامى پیامبرانى که در قرآن آمده است، عبارتند از: آدم، نوح، ادریس، هود، صالح، ابراهیم، لوط، اسماعیل، یسع، ذوالکفل، الیاس، یونس، اسحاق، یعقوب، یوسف، شعیب، موسى، هارون، داوود، سلیمان، ایوب، زکریا، یحیى، اسماعیل صادق الوعد، عیسى و حضرت محمد(ص). افزون بر این، در قرآن گاه به نام هایى برمى خوریم که پیامبریشان محل بحث است؛ مانند ذو القرنین، عمران پدر مریم و عزیر. برخى آیات نیز اوصاف پیامبرى را ذکر کرده و نامش را نیاورده اند؛ مثل آیات 243 و 246 بقره که به ترتیب در مورد حزقیل و اشموئیل است یا آیه 259 بقره که در مورد ارمیا یا عزیر مى باشد. همچنین آیه 65 که در مورد خضر است؛ اگر چه پیامبرى خضر محل بحث است. (المیزان، ج 2، ص 140) در روایات نیز نام برخى انبیا آمده است: همچون اشعیا؛ حیقوق یا حبقوق، دانیال، جرجیس و حنظله و خالد. (بحارالانوار، ج 14ص12 ) یاد آوری تعداد انبیاء جزء اعتقادات ضروری و لازم نیست ، بلکه آنچه اهمیت دارد اصل نبوت است و این که در زمان حاضر پیامبری که حجت زمان است کیست و آیین و کتاب آسمانی و تعالیم او چیست؟!  .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه