گاهی پزشک معالج، برای بهوش آوردن یا بکار افتادن قلب بیمار ناچار می شود سیلی به بیمار بزند، یا ماساژ بدهد که گاهی موجب سیاه شدن صورت یا شکسته شدن استخوان سینه و پهلوی بیمار می شود و گاهی عوارض دیگر بوجود می آید و چه بسا موجب تلف شدن بیمار شود، اصولاً این اعمال تا چه حدود و با چه شرایطی جایز است؟ و در موارد جواز، آیا موجب ضمان و دیه هم می شود؟

بطور کلی چنانچه به نظر پزشک متخصص، این اعمال، در مقام معالجه لازم باشد و از طرف بیمار یا ولی شرعی مجاز در معالجه حتی در صورت لزوم این قبیل اعمال، باشد که معمولاً ولو با اذن فحوی چنین است و افراط و تفریط و تقصیری هم در بین نباشد، بعلاوه قبل از اقدام به معالجه اخذ برائت نیز کرده باشد، با چنین شرایط و مقدماتی، اصل این اعمال در حدّ ضرورت جایز و موجب ضمان و دیه هم نمی شود. همانگونه که در عمل جراحی روی افراد، این امور رعایت و ضمان و دیه ای هم متوجه پزشک نمی شود، اما اگر پزشک متخصص و ماهر نباشد، یا بدون اجازه و بدون اخذ برائت، اقدام کند، یا تقصیر کند، اصل عمل جایز نیست و موجب ضمان و دیه نیز می شود. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع: آیت الله فاضل لنکرانی

ایجاد شده در 1401/04/02

لینک کوتاه