کسانی که به دنیا برمیگردند چه طور آدمهایی هستند؟ مثلا بعد از ۲ ساعت که مردند دوباره زنده میشن و می تونن نفس بکشن. از لحاظ اعمال و کردار و بخشش خدا و ...

گزارشات متعدّدى در جهان پزشکی وجود دارند که نشان مى دهند برخى افراد بعد از اینکه از نظر پزشکى مرده و علائم حیاتى خویش را از دست داده اند ، دوباره به نحو معجزه آسایى به حیات دنیایى بازگشته اند. این بازگشت ، گاه مثل بازگشت افرادى است که چند دقیقه بعد از ایست قلبى احیا می شوند ولی گاه بعد از چهل دقیقه یا بیشتر رخ می دهد ؛ که این گونه موارد تاکنون از نظر علمی توجیه درستی نیافته اند ؛ چون سلولهای مغز بعد از کمتر از ده دقیقه ایست قلبی کارآیی خود را از دست می دهند.این گونه وقایع در جاى جاى دنیا مشاهده شده و منحصر به دین و مذهب و ملّیّت خاصى هم نیست. و شواهدى وجود ندارد که نشان دهد این گونه افراد داراى ویژگی روحی خاصّی باشند یا از قدّیسن محسوب شوند. لذا از وقوع چنین پدیده ای در مورد یک شخص نمی توان نتیجه ی خاصّی در مورد او گرفت و مثلاً او را فردی الهی قلمداد نمود. بعید نیست که در آینده توجیه علمی این گونه وقایع را هم به دست آورند. آنچه از نظر فلسفی مسلّم می باشد این است که مرگ به خاطر فقدان قابلیّت در بدن است ؛ یعنی رابطه ی روح و بدن وقتی قطع می شود که بدن قابلیّت ارتباط با روح را از دست بدهد. لذا اگر بدن انسان قبل از اینکه ارتباط روح و جسم به طور کامل قطع شود ، دوباره قابلیّت از دست رفته را به دست آورد ، آن ارتباط تضعیف شده دوباره قوّت می گیرد. بنا بر این ، از نظر فلسفی این گونه افراد در حقیقت نمرده بودند بلکه تا حدّ حیات گیاهی تنزّل نموده بوده اند و در همین حدّ با روح خود ارتباط داشته اند.2ـ نوع دیگری از زنده شدن نیز وجود دارد که در متون دینی از آن گزارش داده شده ؛ مثل زنده شدن اصحاب کهف یا زنده شدن گروهی از بنی اسرائیل یا زنده شدن افرادی به دست حضرت عیسی (ع) و نیز کسانی که در زمان ظهور حضرت مهدی (عج) زنده می شوند.این گونه افراد نیز اگر حقیقتاً با بدن مادّی خود زنده شوند ، نه با بدن مثالی و شبح گونه ، همان توجیه فلسفی در مورد آنان نیز صادق خواهد بود ؛ یعنی بدن اینها نیز در مدّت مرگشان در حدّ حیات نباتی با روحشان ارتباط داشته است. این توجیه بخصوص در مورد اصحاب کهف بیشتر صدق می کند ؛ چون با توجّه به آیات آنان ظاهراً مرگی خواب گونه داشته اند. همینطور بعید نیست که همین الآن بدن آن افرادی که قرار است هنگام ظهور امام زمان (ع) زنده شوند سالم بوده و نپوسیده باشد. برخی شواهد نیز نشان می دهد که بدن بعضی از بزرگان شیعه نظیر شیخ صدوق بعد از صدها سال هنوز نپوسیده است. این گونه بازگشت به زندگی دنیوی نیز مثل مورد قبلی اختصاص به دین و مذهب و ملّیّت خاصّی نداشته دلالت بر قداست کسی نمی کند مگر اینکه قرائنی جانبی در کار باشد ؛ مثل قرائنی که در مورد قداست اصحاب کهف وجود دارد. امّا آن عده از بنی اسرائیل که زنده شدند نه تنها مقدّس نبودند بلکه مرگشان به عذاب الهی بود. کما اینکه در مورد زنده شوندگان هنگام ظهور نیز شواهد نقلی داریم که هم از خوبان کسانی زنده می شوند هم از بدان. لذا به نحو کلّی می توان حکم نمود که زنده شده برخی مردگان در همین دنیا هیچ ارتباطی به خوبی و بدی آنها ندارد ؛ مگر اینکه شواهد و قرائنی جنبی وجود داشته باشد که بتوان از آنها حکم به خوبی و بدی این افراد نمود. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه