لطفا جواب قانع کننده بدهید؟راه درمان بیش فعالی چیست آیا شما تنبیه را راه درمان درست می دانید؟

خوشحالیم شما مخاطب ما هستید امیدواریم راهنمای خوبی در رابطه با این موضوع برای شما باشیم.در مورد سوال باید خدمت شما عرض نماییم در عین ساده بودن اما جوانب مهمی را در بر دارد و بعلت عدم توضیح بیشتر دچار ابهام است. یکی از مهمترین ارکان مشاوره مخصوصاً در زمینه راهنمایی که باعث می گردد نتیجه مطلوبی از آن حاصل گردد میزان اطلاعاتی است که شما باید در اختیار مشاور قرار دهید ؛ زیرا به هر حال تفاوت های فردی افراد در وضعیت و شرایط خانوادگی ،محیطی ،شخصیتی ،جنسیتی و ... ایجاب می کند که مشاوره ها با فرد مورد نظر و شرایط وی مطابقت داشته باشد.بطور کلی باید بیان داریم که معمولا در جامعه به کودکی که کمی جنب و جوش بیشتری نسبت به کودکان دیگر داشته باشد بیش فعالی می گویند. قابل ذکر است که بیش فعالی یکی از اختلالاتی است که ممکن است برخی از کودکان به آن مبتلا شوند.این اختلال دارای علایمی است که می توان در تشخیص این اختلال کمک نماید اما باید این نکته را مورد توجه قرار داد که تشخیص صحیح و برچسب اختلال بیش فعالی باید توسط روانپزشک صورت گیرد و والدین نمی توانند بصرف بودن برخی از این علایم در کودک خود او را بیش فعال بنامند.لذا اگر احساس می کنید فرزندتان بیشتر از معمول جنب و جوش دارد به یک متخصص روانپزشک مراجعه و موضوع خود را مطرح نمایید.برای اطلاع بیشتر به این موضوع بطور کامل می پردازیم.اختلال‌ کم‌ توجهی‌ ـ بیش‌ فعالی‌ عبارت‌ است‌ از یک‌ نوع‌ رفتار خاص‌ در کودکان‌ به‌ طوری‌ که‌ این‌ کودکان‌ تنها می‌توانند برای‌ مدت‌ کوتاهی‌ روی‌ یک‌ موضوع‌ خاص‌ تمرکز کنند. ضمناً این‌ کودکان‌ گاهی‌ حرکات‌ و رفتار کنترل‌ نشده‌ای‌ را به‌ طور ناگهانی‌ از خود بروز می‌دهند. به‌ نظر می‌رسد که‌ این‌ اختلال‌ در اختلالات‌ یادگیری‌ نقش‌ داشته‌ باشد و تخمین‌ زده‌ می‌شود حدود 10%-5% کودکان‌ مدرسه‌ای‌ گرفتار این‌ اختلال‌ باشند. اگرچه تاکنون نشانه های فراوانی برای شناسایی بیش فعالی برشمرده اند اما واقعیت این است که هیچ یک از این نشانه ها به تنهایی نمی تواند نشانه قطعی وجود این اختلال باشد و برای رسیدن به نتیجه نهایی، بررسی های تکمیلی رفتاری مورد نیاز است.علایم‌ شایع‌:1. زیاد صحبت‌ می‌کند. 2. وسط‌ صحبت‌ یا کار دیگران‌ می‌پرد. 3. به‌ نظر می‌رسد که‌ اصلاً گوش‌ نمی‌دهد 4. کودک‌ روی‌ صندلی‌ مرتب‌ می‌جنبد و دست‌ها و پاهای‌ خود را تکان‌ می‌دهد. 5. وقتی‌ به‌ کودک‌ گفته‌ می‌شود که‌ بنشینید، فقط‌ به‌ مدت‌ کوتاهی‌ روی‌ صندلی‌ بند می‌شود. 6. حواس‌ کودک‌ به‌ راحتی‌ پرت‌ می‌شود. 7. قبل‌ از مطرح‌ شدن‌ کامل‌ سؤال‌، کودک‌ پاسخ‌ را می‌دهد. 8. کودک‌ در رعایت‌ نوبت‌ در بازی‌ و صف‌ مشکل‌ دارد. 9. کودک‌ در اجرای‌ دستورالعمل‌ها مشکل‌ دارد. 10. کودک‌ قادر به‌ تمرکز روی‌ یک‌ کار یا بازی‌ مشخص‌ نیست‌. 11. مرتب‌ از یک‌ کار تمام‌ نشده‌ منصرف‌ شده‌، به‌ کار دیگری‌ می‌پردازد. 12. در انجام‌ بازی‌، بدون‌ ایجاد سروصدا، مشکل‌ دارد. 13. چیزهای‌ مورد نیاز برای‌ انجام‌ کارها را گم‌ می‌کند. 14. اغلب‌ کارهای‌ خطرناک‌ انجام‌ می‌دهد بدون‌ اینکه‌ به‌ عواقب‌ ناگوار آنها توجه‌ داشته‌ باشد. علل‌ بیش فعالی ناشناخته‌ است‌. فرضیات‌ زیادی‌ مطرح‌ شده‌اند، اما هیچ‌ یک‌ تأیید یا رد نشده‌اند. تصور بر این‌ است‌ که‌ منشای‌ آن‌ بیولوژیک‌ باشد. *درمان‌: در بعضی‌ از موارد، رفتار غیرطبیعی‌ کودک‌ به‌ هنگام‌ بلوغ‌ کاملاً برطرف‌ می‌شود. در بعضی‌ دیگر، بیش‌ فعالی‌ با افزایش‌ سن‌ کاهش‌ می‌یابد. و در برخی مواقع و شرایط لازم است تا درمان صورت گیرد.البته درمان‌ باید توسط روانپزشک صورت گیرد.زیرا در بسیاری از موارد از دارو درمانی برای کنترل و درمان این اختلال استفاده می نمایند.البته در کنار دارو درمانی نیاز به راهبردهای‌ تغییر رفتار نامطلوب‌ لازم است‌. - رژیم‌ غذایی‌؛‌ به افرادی که دارای این اختلال هستند رژیم‌ غذایی‌ مخصوصی‌ پیشنهاد شده‌ است: حذف‌ کلیه‌ افزودنی‌های‌ غذایی‌ (ادویه‌ جات‌ و غیره‌)، حذف‌ مواد به‌ خصوصی‌ از رژیم‌ غذایی‌، یا ویتامین‌ درمانی‌ شدید. اغلب‌ تحقیقات‌ پزشکی‌ اشاره‌ به‌ این‌ دارند که‌ این‌ رژیم‌ها برای‌ تعداد بسیار کمی‌ از کودکان‌ مفید هستند. اما بسیاری‌ از والدین‌ تغییرات‌ قابل‌ توجهی‌ را در رفتار کودکان‌ خود پس‌ از استفاده‌ از این‌ رژیم‌ها گزارش‌ کرده‌اند. شاید دلیل‌ آن‌ این‌ باشد که‌ با تهیه‌ غذاهای‌ مخصوص‌ برای‌ کودک‌، وی‌ احساس‌ می‌کند که‌ توجه‌ بیشتری‌ به‌ او می‌شود. در مورد هرگونه‌ رژیم‌ غذایی‌ مخصوصی‌ که‌ برای‌ کودک‌ خود در نظر دارید با پزشک‌ خود مشورت‌ کنید. - دارو درمانی؛ درمان دارویی خط اول درمان بیش فعالی محسوب میشود. و در دارو درمانی، داروهای محرک برای درمان بیشترین استفاده را دارند. زیرا مشخص شده اثر بخشی بالایی دارند و عموما عوارض خفیف قابل تحملی ایجاد میکنند. دو مورد از رایج ترین داروهای مورد استفاده در درمان کودکان، دکستروآمفتامین( که مورد مصرف کودکان3 ساله و بالاتر) و ریتالین( که مورد مصرف کودکان 6 ساله و بالاتر) است. تحقیقات ثابت کرده ریتالین در سه چهارم همه کودکان مبتلا به این اختلال بسیار موثر بوده است و عوارض جانبی معدودی دارد. ریتالین دارویی کوتاه اثر است که عموما در ساعات مدرسه مورد استفاده قرار میگیرد تا کودک مبتلا بتواند در کلاس درس باقی بماند و به تکالیف خود توجه کند.در کودکانی که دارای سابقه تیک های حرکتی هستند این دارو با احتیاط مصرف شود. در برخی موارد ممکن است این دارو باعث تشدید اختلال تیک شود. مطالعه ای که اخیرا انجام شد نشان داد که حدود75 درصد کودکان بیش فعال تحت درمان با ریتالین در زمینه توجه در کلاس و در سنجش های کارایی تحصیلی بهبود قابل ملاحظه ای نشان داده اند.دکستروآمفتامین و ترکیب ملح آمفتامین/ دکستروآمفتامین معمولا در ردیف دوم درمان دارویی محسوب میشوند و هنگامی بکار میروند که ریتالین موثر نبوده است.- مداخلات روانی اجتماعی؛ مصرف دارو به تنهایی ، غالبا نمیتواند نیازهای جامع درمانی کودکان مبتلا به این اختلال را برآورده سازد و فقط یک جنبه از برنامه چندوجهی درمان این اختلال محسوب میگردد. گروههای مهارتهای اجتماعی ، آموزش والدین کودکان دچار بیش فعالی و مداخلات رفتاری در مدرسه و خانه اغلب در درمان این کودکان موثر است. اساس اکثر آموزش های والدین کمک به ایجاد مداخلات رفتاری قابل استفاده همراه با تقویت مثبت است که هم رفتارهای تحصیلی و هم رفتارهای اجتماعی را هدف قرار میدهد.گروه درمانی با هدف اصلاح مهارت های اجتماعی و افزایش عزت نفس و حس موفقیت در کودکان مبتلایی که در زمینه های گروهی بخصوص در مدرسه دچار مشکلات کارکردی زیادی هستند میتواند بسایر مفید باشد.دوست عزیز؛ تنبیه جسمی، راه درمان این اختلال نمی باشد. منابعخلاصه روانپزشکی کاپلان و سادوکراهنمای تشخیص روانی(DSM-IV-TR .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه