چرا اهل سنت نسبت به خواندن قنوت زياد راغب نيستند؟

پيش از آنکه به مسأله قنوت از ديدگاه اهلسنت بپردازيم، تذکر اين نکته لازم است که قنوت از نظر فقهاء شيعه يک امر مستحبی است. اگر چه در زمره مستحبات اکيده ميباشد. اما هرگز از اموري نيست که در نمازهاي واجب يوميه (روزانه) به جا آوردن آن الزامي باشد. پس از ديدگاه فقهاء شيعه قنوت يک عمل الزامي و واجب نبوده، بلکه مستحب است. در نمازهاي روزانه و خصوصا در «صلوات جهريه» يعني نمازهايي که بلند خوانده ميشود، به جا آورده بشود. و اذکار مخصوص در قنوت لازم نيست خوانده بشود، بلکه مطلق دعا و ذکر در آن صحيح است. اما قنوت از ديدگاه فقها و مذاهب چهارگانه اهل سنت، از جهات مختلف مورد اختلاف و مناقشه ميباشد: الف: ابو حنيفه و پيروانش اعتقاد دارند که موضع به جا آوردن قنوت فقط در نماز وتر است که اهل سنت آن را بعد از نماز شب به جا ميآورند و نيز در نمازهايي که به جهت خوف يا قحط و سائر موارد نزول بلا مانند وباء، هجوم ملخ و امثال آن، خوانده ميشود. بنابراين در بقيه نمازها و موارد ديگر جايز نيست. ب: شافعي و پيروانش معتقدند که قنوت در نماز صبح بعد از برداشتن سر از رکوع در رکعت دوم سنت (مستحب) است. اما در غير نماز صبح از نمازهاي واجب، در به جا آوردن قنوت سه نظريه وجود دارد که نظريه مشهور و قابل اعتماد از ميان اين سه نظريه اين است که در صورت نزول خوف (ظهور آثار بلاء)، قحط، وباء و ساير بلاياي طبيعي، در تمام نمازهاي واجب قنوت خوانده ميشود که اهل سنت از آن به (قنوت نازلة) تعبير ميکنند اما در غير اين صورت نبايد قنوت خوانده شود. همان گونه که ملاحظه گرديد، اهل سنت نيز قنوت به جا ميآورند و با قطع نظر از اختلافات نظري که در ميان فقهاء و مذاهب شان وجود دارد، اجمالا مشهور قائل به جواز قنوت در همه نمازهاي واجب (عندالنازلة) در صورت وقوع حوادث و بلاياي طبيعي ميباشد و نيز در نماز وتر، و شافعيها در نماز صبح هم قائل به استحباب قنوت ميباشند. اما در عمل به غير از نماز وتر، قنوت را انجام نميدهند. پس در اصل استحباب آن با شيعيان تفاوتي ندارند اگر چه در موارد و کيفيت آن اختلاف نظر دارند و اين بدان جهت است که شيعيان در احکام پنج گانه به برکت وجود ائمه اهل بيت-علیهم السلام- و تعليم احکام از آن بزرگواران کمتر گرفتار اختلاف نظر و مناقشه گرديدهاند؛ اما اهل سنت با فاصله گرفتن از ائمه اهل بيت ـ عليهم السلام ـ مواجه با کم بود منابع ديني و احکام گرديده و در نتيجه به قياس و استحسان روي آورده و با اجتهادات در برابر نصوص گرفتار اختلاف نظرهاي شديد در ميان فقهاي مذاهب اربعه گرديده است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه